Στην Louna του....

Μπήκες ξαφνικά και αναπαντεχα στην ζωή του.
Τρύπωσες...Τρύπωσες μέσα στην καρδούλα του...
στις καρδιές όλων μας...
Ισα που χώραγες μέσα στην παλάμη του,
οταν σε βρήκε...
και απο τότε έγινες η πριγκίπισσα του...
Σε λάτρεψε...
Ήσουνα μοναδική...
ήσουνα η κούκλα του...
μια κούκλα με μάτια μελιά..
Μέλος της οικογένειας πλέον.
Και το ίδιο ξαφνικά μας εφυγες..
...Αστέρι μου έσβησες.

Τα σκυλιά είναι τα ζώα? ή εμείς οι άνθρωποι τελικά???

Απίστευτη φωτογραφία!!!!
Ετσι είναι πολλοί άστεγοι στόν κόσμο
που ψάχνουν ενα ψίχουλο πού μοιράζονται όμως
με τούς καλούς τους φίλους!!!!

Τζωρτζ Οργουελ

Ολα τα ζώα είναι ίσα...
Απλώς κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα» έγραφε ο Τζορτζ Οργουελ στο περίφημο έργο του Η φάρμα των ζώων το 1944, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που θεωρήθηκε κλασικό από την ημέρα που κυκλοφόρησε. Το κανονικό όνομα του ανθρώπου ο οποίος έμελλε με την οξυδέρκειά του, την αφηγηματική γλαφυρότητά του, τη φαντασία του και το χιούμορ του να στιγματίσει τον αιώνα που πέρασε ήταν Ερικ Αρθουρ Μπλερ. Ενα όνομα το οποίο απαρνήθηκε μαζί με το παρελθόν του το 1934 για να το αντικαταστήσει με το Οργουελ, όπως ονομαζόταν ο γραφικός ποταμός της Βόρειας Αγγλίας.

Γεννημένος στις 25 Ιουνίου 1903 στο Μοτιχάρι της Ινδίας, ήταν το μικρότερο παιδί μιας δημοσιοϋπαλληλικής οικογενείας της κραταιάς Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το 1911 πηγαίνει στην Αγγλία, όπου αποδεικνύεται πραγματική ιδιοφυΐα στα μαθήματα, η φτώχεια ωστόσο της οικογενείας του τον κρατά σε κοινωνική απομόνωση. Ο μοναδικός τρόπος για να αμυνθεί ήταν η εκκεντρικότητά του, την οποία ανέπτυξε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι επιδόσεις του τού χάρισαν μια υποτροφία στο περίφημο κολέγιο Ιτον. Η παραμονή του εκεί κάνει τον Οργουελ ακόμη πιο απόμακρο και μοναχικό. Από μικρός ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας αλλά ποτέ ως τότε δεν είχε προσπαθήσει να γράψει δημιουργικά. Το μόνο που έκανε, χάνοντας, όπως αποδείχθηκε τελικά, πολύτιμο χρόνο, ήταν να γράφει τεράστια κατεβατά από σκέψεις και ιδέες. Υστερα από λίγα χρόνια επιστρέφει στην Ινδία ως αξιωματούχος της Αυτοκρατορίας. Εκεί όμως αρχίζει να νιώθει ότι το επάγγελμά του πήγαινε κόντρα στην ηθική του. Η αναξιοκρατία και η ψευτιά ήταν άλλωστε αυτά που ο Οργουελ από μικρό παιδί σιχαινόταν. Παραιτείται λοιπόν από την αποικιακή αστυνομία και επιστρέφει στην Αγγλία αποφασισμένος να γίνει συγγραφέας. Πρώτα φρόντισε να χαρίσει όλα τα υπάρχοντά του στις φτωχότερες οικογένειες και μετά άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους βρώμικος, κάνοντας βαριές εργατικές δουλειές και πιστεύοντας ότι στη φτώχεια και στην απελπισία βρίσκεται η πραγματική ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Υστερα από αυτή την εμπειρία γράφει το βιβλίο Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου και την ίδια χρονιά (1934) το Μέρες της Μπούρμα, έργα που του χαρίζουν δημοσιότητα. Στη συνέχεια δηλώνει την εκτίμησή του στο κομμουνιστικό καθεστώς και δουλεύει σε αριστερά έντυπα. Τον χειμώνα του 1937 τον περνά με τους άνεργους ανθρακωρύχους της Βόρειας Αγγλίας αλλά αντί για δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις γράφει το Στον δρόμο για το Γουίγκαν Πίαρ. Λίγο πριν από την έκδοσή του ο Οργουελ είχε καταταγεί ως εθελοντής στον Επαναστατικό Ισπανικό Στρατό. Σε μια μάχη τραυματίζεται σοβαρά στον λαιμό και μια ελαφρά παράλυση στην αριστερή πλευρά και η μερική απώλεια της φωνής του σημαδεύουν ολόκληρη τη ζωή του. Απομακρύνεται από τις κομμουνιστικές οργανώσεις και επιστρέφει στην Αγγλία. Από την ισπανική εμπειρία του γεννιέται το Πεθαίνοντας στην Καταλονία. Συνεργαζόμενος με τον ηγέτη των εργατικών Μπίβαν γράφει στην προοδευτική εφημερίδα «Tribune» άρθρα που αργότερα θεωρήθηκαν ό,τι καλύτερο είχε γράψει ποτέ. Ο Τζορτζ Οργουελ δεν έπαψε να ασχολείται με τα κοινά. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελε να πολεμήσει για την Αγγλία αλλά η υγεία του δεν του το επέτρεψε. Αντ' αυτού λοιπόν δούλεψε ως ανταποκριτής του BBC στην Ινδία. Μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφει στην Αγγλία. Περνάει καιρός που δεν γράφει τίποτε άλλο εκτός από τα άρθρα του. Υστερα από χρόνια δημιουργεί τη Φάρμα των ζώων, ένα θαυμάσιο έργο με το οποίο λύνει το βιοποριστικό πρόβλημά του. Αφού αγοράζει ένα σπίτι σε ένα νησάκι της Σκωτίας αποφασίζει να μείνει εκεί για πάντα με τον υιοθετημένο γιο του. Η φυματίωση όμως τον αναγκάζει να ζήσει τελικά περισσότερο μέσα στα σανατόρια. Εκεί είναι που ολοκλήρωσε το προφητικό και πολύ γνωστό 1984, το έργο που τον έκανε δημοφιλή ως σήμερα (ιδίως σήμερα). Το έργο τελείωσε το 1948 (ο τίτλος προέκυψε από την αναστροφή της χρονολογίας) και κυκλοφόρησε ύστερα από ένα χρόνο. Το αριστούργημα αυτό αποτελεί ένα από τα 100 πιο πολυδιαβασμένα βιβλία όλων των εποχών.

Ο Οργουελ πέθανε εξαθλιωμένος, αδύναμος και πάμπτωχος σε ένα νοσοκομείο του Λονδίνου για απόρους στις 21 Ιανουαρίου 1950. Ηταν μόλις 47 ετών όταν έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, του οποίου το μέλλον ήταν «μια μπότα που τσαλαπατά το πρόσωπό σου ξανά και ξανά και συνέχεια», όπως διατεινόταν διά στόματος του ήρωά του Γουίνστον Σμιθ. Η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο άνδρας που χαρακτηρίστηκε ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές είναι εννέα λογοτεχνικά έργα και πολλά κοινωνιολογικά και πολιτικά άρθρα.

Το κακο του στολισματος....Το ξεστολισμα!!

Πολύ ωραία στολίσαμε,χαρήκαμε γιορτάσαμε,φάγαμε
του σκασμού...
Ελα μου τώρα που ηρθε η ωρα του ξεστολίσματος!!!!
Εδω σε θέλω Σοφούλα μου να επαναλάβεις ολη την διαδικασία αντίστροφα...
Αχ μωρέ στεναχώρια πλάκωμα με πιάνει,οχι οτι βαριέμαι
η επειδή θα γεμίσει ο τόπος χρυσόσκονες αλλα μου αρέσει το σπίτι
ετσι στολισμένο και χαρούμενο...
ειναι μαγικά όμορφο...
Εχω την αίσθηση κάθε φορά που ξεστολίζω οτι το σπίτι γίνεται άκεφο και μουντό...
΄Μήπως να ξεκινήσω τώρα που ανέβηκε η διαθεσή μου?????

Κ α λ η Χ ρ ο ν ι α!!!

Οκτω αγγελουδια...

Αντιγραφη απο Τσαλαπετεινο


Τα εγκαταλελειμένα του 'Αλεξάνδρα'
Υπάρχει ανάγκη σε ρούχα για μωρά που έχουν εγκαταλειφθεί στο νοσοκομείο Αλεξάνδρας.Τα 8 μωράκια ηλικίας 1-12 μηνών που δυστυχώς οι γονείς τους έχουν εγκαταλείψει στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας χρειάζονται ρουχαλάκια, πετσετούλες, σαλιάρες και κουβερτούλες για να ζεσταθούν. Προφανώς δεν έχει μεριμνήσει κανείς γι' αυτά τα 8 αγγελούδια εκτός από τις νοσηλεύτριες που κάνουν ό, τι μπορούν...Εν όψει λοιπόν των Χριστουγέννων ας κάνουμε όλοι μία καλή πράξη γι' αυτά τα μωρά και ας τους προσφέρουμε το ελάχιστο πουμπορούμε με όλη μας την αγάπη. Τα ρουχαλάκια μπορούμε να τα πάμε στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας, στο κεντρικό κτίριο, 1ος όροφος στη νοσηλευτική υπηρεσία για τα εγκαταλελειμμένα μωρά. Εκείνα ήδη μας το ανταποδίδουν με το πιο γλυκό χαμόγελό τους!Πληροφοριες: Νοσοκομειο "Αλεξανδρα"
Βασ. Σοφίας 80
Τ.Κ 115 28
Τηλεφωνικό Κέντρο: 213-2162000,210-3381100
Aριθμος μωρων: 8 (3 κοριτσακια και 5 αγορακια)
Hλικιες: 1-4 μηνων και 1 ετους
Αναγκαια: πετσετουλες, σαλιαρες, κουβερτες και ρουχαλακια -για τις ηλικιες αυτες μονο-και οποιος θελει παιχνιδακια.Οσοι μπορουν και θελουν ας χρησιμοποιησουν το συγκεκριμενο κειμενο για να ενημερωσουν ολους οσους μπορουν και θελουν να προσφερουν εστω και μια κουβερτουλα ή ενα φορμακι.

Παραμυθένια χριστούγεννα

Καλημέρα,καλημέρα,καλημέρα!!!
Όταν μπαίνεις σε ενα νοσοκομείο
και ειδικά οταν περνάς και εκείνη
την ριμάδα την παγωμένη,ψυχρή πόρτα
του χειρουργείου, Ε, ναι λοιπόν τότε
τα βλέπεις ολα!!!
Και δεν νομίζω οτι συμβαίνει μονο σε μένα αυτο...
Ειναι αστο να παει αστο...
Πέρασε κι'αυτοοο
Σημασία εχει οτι ειμαι παλι κοντά
στους ανθρώπους που αγαπαω και με αγαπούν!!!!
Και τωρα θέλω να κανω πολλα πολλα
για ενα μεγάλο, μεγάλο παραμύθι.
Το παραμύθι των χριστουγέννων!!!!
Το λατρεύω αυτο το....παραμύθι

Οι λαοί δεν πρέπει να ξεχνάνε.....

"Γυναίκα με τα....όλα της"

Την ξέρεις αυτή τη γυναίκα: το πρόσωπο και το κορμί της δεν θα κοσμούσαν ποτέ ένα εξώφυλλο περιοδικού, κι όμως όταν μπαίνει σε ένα χώρο, όλα τα αντρικά βλέμματα πέφτουν επάνω της. Με το περπάτημα της κάνει τα πατώματα να παίρνουν φωτιά, ενώ η αυτοπεποίθησή της σπάει κόκαλα. Έχει τόση σιγουριά και αυτοπεποίθηση που όλα πάνω της φωνάζουν "Είμαι καυτή, είμαι τέλεια". Μήπως θα ήθελες να είσαι στη θέση της; Τώρα μπορείς να γίνεις. Δοκίμασε τα παρακάτω και γίνε κι εσύ μια γυναικάρα με τα όλα της!!


1. Κατ' αρχάς χρειάζεται να αλλάξεις διάθεση και άποψη για τη ζωή. Μόνο όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου και πιστέψεις ότι αξίζεις την αγάπη και τον θαυμασμό των άλλων, θα εισπράξεις όσα λαχταράς. Δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι διαρκώς αν είσαι σέξυ. Ξέρεις πολύ καλά ότι είσαι.. Έπειτα, κάνε μερικά βήματα εμπρός, όπως είναι και τα παρακάτω.

Ντύσου ποιοτικά αλλά σέξυ καθημερινά. Δεν χρειάζεται να βάζεις τα καλά σου μόνο στις γιορτές ή σε κάποιο ραντεβού. Άφησε τα αθλητικά παπούτσια και τα φαρδιά παντελόνια σπίτι και ξεφορτώσου όποιο παλιό ρούχο ή αξεσουάρ πιάνει χώρο στην ντουλάπα σου. Μην φοράς ούτε καν στο σπίτι όποιο ρούχο σε κάνει να νιώθεις ασήμαντη ή άσχημη.

Γίνε ελκυστική πρώτα για τα μάτια τα δικά σου και μετά για τους άντρες και τον υπόλοιπο κόσμο. Κάνε μια επένδυση σε σέξυ εσώρουχα ακόμα κι αν δεν έχεις φίλο. Πολλές γυναίκες όσο είναι μόνες κυκλοφορούν με παλιά σουτιέν και ακόμα πιο παλιά βρακάκια. Όμως πως θα περπατήσεις με σιγουριά και σεξουαλικότητα μπροστά στο αντρικό κοινό φορώντας τη βράκα του γιαγιάς; Αυτό το κρυφό σέξυ μυστικό (τα καυτά εσώρουχα ντε) θα ανεβάσεις το σεξαπίλ σου στα ύψη.

Γέμισε τις μπαταρίες σου με θετική ενέργεια. Άσε στην άκρη τα αρνητικά συναισθήματα και μην βιάζεσαι να αποπάρεις όποιον σου κάνει ένα κομπλιμέντο.

Βγάλε από τη ζωή σου ό,τι σε χαλάει και σου ρίχνει τη διάθεση. Διαβάζεις ένα περιοδικό που δεν συμφωνείς με τις απόψεις που εκφράζει; Μην το αγοράσεις πάλι. Υπάρχει μια εκπομπή στην τηλεόραση που νιώθεις πως σε μειώνει σαν γυναίκα; Μην την παρακολουθήσεις ποτέ ξανά.

Περιποιήσου τον εαυτό σου και την εμφάνισή σου όσο πιο συχνά μπορείς. Φτιάξε τα μαλλιά ή τα νύχια σου, κάνε αποτρίχωση, πέρνα μια ολόκληρη ημέρα σε ένα χώρο ομορφιάς. Μην ξεχνάς και την περιποίηση του μυαλού και της εσωτερικής γαλήνης και ισορροπίας που πρέπει να διαθέτεις.

Κάνε έρωτα, σήμερα κιόλας!!!

Γράψου στο γυμναστήριο και μην ξεχνάς να το επισκέπτεσαι τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Ένα καλογυμνασμένο κορμί θα σε γεμίσει αυτοπεποίθηση.

Χαμογέλασε!!! Τίποτα δεν είναι περισσότερο ενδεικτικό μιας γυναίκας γεμάτης αυτοπεποίθησης από το δροσερό και σέξυ χαμόγελο που έχει κάθε στιγμή.

Ε...αν εισαι και λιγο καλη στην μαγειρικη, Ε....ναι εισαι γυναικα με τα ολα της...

Τους διαδηλωτες δεν τους φοβουνται την βροχη ομως........

Βραδινο σημειωμα....

Στις Γειτονιες του κοσμου....

Ναζιμ χικμετ

Παγκοσμια ημερα των ζωων...

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
'Αρθρο 1

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

'Αρθρο 2

Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

'Αρθρο 3

Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνεις στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

'Αρθρο 4

Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.

'Αρθρο 5

Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

'Αρθρο 6

Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

'Αρθρο 7

Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.

'Αρθρο 8

Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κ.λπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

'Αρθρο 9


Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

'Αρθρο 10

Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

'Αρθρο 11

Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.

'Αρθρο 12

Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονία, έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.


'Αρθρο 13

Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται

'Αρθρο 14

Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ' τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Διεθνής Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων Παρίσι 1978

Εσυ και εγω.....

Σχεσεις....

Η σχέση, η κάθε σχέση, δεν είναι ταινία βίντεο για να γυρίζει πίσω και να διορθώνουμε πληγές και λάθη.

Είναι ναρκοπέδιο και κάθε νάρκη που πατάμε βιαστικοί
ή αφηρημένοι ή παρασυρμένοι από την στιγμιαία έπαρση
όταν νιώθουμε πως έχουμε το πάνω χέρι,
κόβει κι από ένα μέλος στον συνοδοιπόρο μας.

Οι καιροί γυρνάνε και δεν είμαστε πάντα κυρίαρχοι,
όπως δεν είμαστε πάντα υπόδουλοι και ηττημένοι.
Και όταν μια νίκη δεν έχει υπολογίσει ίσα και τους δύο,
έρχεται η ώρα που γίνεται ήττα.
Μια σχέση ζητάει να είσαι παρών με όλη σου την ψυχή
για να οδηγήσει στην ευτυχία.

Ανέκαθεν ήθελα κάποιος να μου πει για ποιά αγάπη μιλάει
χωρίς να ακούει την καρδιά του άλλου, χωρίς να την σέβεται.
Για ποιά αγάπη μιλάει και τη φορτώνει με τα δικά του μόνο όνειρα.
Ποιά αγάπη φυλακίζει αντί να χαρίσει φτερά.

Ποιά αγάπη προστατεύει και συμμορφώνει πριν πει
“Γίνε αυτό που εσύ ορίζεις”.
Ποια αγάπη είναι αυτή που είναι τόσο μικρή;
Γιατί εμένα το δικό μου το μυαλό δεν τη χωράει, δεν τη χώρεσε ποτέ!
Ζήστε την, νιώστε την, μα μην τη λέτε έτσι!
Βρείτε μια άλλη λέξη να της δώσετε, γιατί αυτή η λέξη είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη για να την πιπιλίζετε αβασάνιστα.
Αυτή η λέξη σκίζει σιδερένιους τοίχους, σκίζει “εγώ”,
σκίζει ανασφάλειες, σκίζει μαθημένες λογικές προτού βγει στα χείλη!
Δεν είναι ότι περνάει από την καρδιά αγάπη.....

Φθινοπωρινες θυμισες....

Tούτες τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου από μικρό παιδί ένιωθα μια ζεστασιά μέσα μου. Ένιωθα ότι με αυτό το μάζεμα πια μέσα στο σπίτι, θα έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Μου προκαλούσαν μια γλυκειά αγωνία, όλες αυτές οι προετοιμασίες εν όψει των σχολειών που άνοιγαν. Αλλά και στο σπίτι... μου άρεσαν όλες αυτές οι ετοιμασίες για τις βροχερές και κρύες μέρες που πλησίαζαν Πάντα η μητέρα μου από νωρίς φρόντιζε να είναι έτοιμες οι μπλε ποδιές μας. Με τα ολόλευκα καλοσιδερωμένα άσπρα γιακαδάκια τους. Αλλά και τα παπούτσια μας και οι κάλτσες μας. Ήταν δε η εποχή που έπρεπε να φροντίσουμε για τα παλτά μας. Τα κρύα και τα χιόνια ήταν πολύ πιο άγρια τότε. Για το σχολείο μας υπήρχε ένα μονοπάτι. Χωμάτινο, δίχως σκάλες.Επίσης πριν ακόμη ανοίξουν τα σχολεία, ετοιμάζαμε τα τετράδια μας, τα μολύβια μας, τις σβύστρες μας. Τη σχολική τσάντα, που μέσα της θα είχαμε όλα αυτά τα πολύτιμα εφόδια της γνώσης μας. Τα τετράδια τα ντύναμε με αυτοκόλλητο μπλε ή διάφανο κάλλυμα. Για να μην φθαρούν και να είναι όμορφα κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς. Το ίδιο κάναμε και στα βιβλία μας, όταν μας τα έδιναν στο σχολείο. Και νιώθαμε ένα δέος, όταν ανοίγαμε το καινούργιο βιβλίο, και προσεκτικά με καθαρά και στρογγυλά γράμματα, βάζαμε το όνομα μας. Της μαθητρίας της 4ης Δημοτικού....Τα μολύβια... τι τρέλλα είχα με τα μολύβια! Πάντα φρόντιζα να έχουν μύτη μυτερή για να μπορώ να γράφω όσο το δυνατόν πιο όμορφα και στρογγυλά γράμματα. Ήταν τακτοποιημένα μέσα στην κασετίνα μου, μαζί με την σβύστρα, την ξύστρα και τους χάρακες. Θυμάμαι στο σχολείο είχαμε κάτι καρτέλες πιασμένες από έναν κρίκο. Εκεί σε κείνες τις καρτέλες μαθαίναμε το Αλφάβητο. Κάθε καρτέλα και ένα γράμμα. Και από κάτω από το γράμμα λέξεις που ξεκινούσαν με αυτό. Επίσης είχαμε και κάτι τετράδια τα οποία ήταν μισά με ρίγες και στο υπόλοιπο λευκό ζωγραφίζαμε. Εκεί σε κείνο το τετράδιο μου ζωγράφισε ο μπαμπάς έναν ψαρά - εμένα μου φάνηκε δύσκολος για να τον κάνω- και ο δάσκαλος μου κόντεψε να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Ο μπαμπάς δεν φημίζεται για την καλιτεχνική του φλέβα...!

Είχαμε επίσης κι εκείνα τα τετράδια τα γεμάτα μικρά κουτάκια, για την αριθμητική. Που πάντα με παίδευαν, αφού προσπαθούσα να είναι τα νούμερα συμμετρικά μέσα τους.
Δεν ζητούσαμε τότε. Όμως η μαμά πάντα έκανε διάφορες λιχουδιές και ήταν όμορφα. Είπα λιχουδιές ε... Θυμήθηκα που έφερνε ο μπαμπάς κάτι μικρά χάρτινα πακετάκια. Μέσα είχαν σοκολάτες μικρές ΙΟΝ. Δεν υπήρχαν όλες αυτές οι τεράστιες σοκολάτες που βρίσκουμε παντού σήμερα. Τι χαρά κάναμε με εκείνες τις σοκολάτες! Και με τα μπισκοτολούκουμα...

Οι βροχές άρχιζαν και εκείνο που μου άρεσε πολύ, ακόμη και σήμερα το βρίσκω εκπληκτικό, ήταν το χαλί από τα φύλλα που στρωνόταν στη γη. Ένα χαλί με τόσο όμορφη φούγκα που θα ζήλευε και η πιο έμπειρη υφάντρα. Με περίτεχνους κόμπους και χιλιάδες χρώματα. Κίτρινα, καφετιά, κοκκινωπά και πορτοκαλιά... το χαλί αυτό ήταν ένα αριστούργημα φτιαγμένο από την φύση. Κι εμείς το χαιρόμασταν και το χαζεύαμε. Σαν κάτι πολύτιμο
Και φυσικά τα αδιαβρόχα... δεν μου πολυάρεσαν αλλά δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα τότε. Μου άρεσε να με χτυπά η βροχή και να τη νιώθω στο πρόσωπο μου. Να γίνομαι παπί...Ήταν όμορφα χρόνια τότε. Σαν παιδιά δεν νιώθαμε καμμιά πίεση. Ρουφούσαμε ότι όμορφο υπήρχε στη ζωή μας σαν τις μέλισσες που ρουφούν το νέκταρ. Εκείνο που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τότε, ήταν το πόσο πολύτιμες θα ήταν όλες αυτές οι αναμνήσεις για την ζωή μας στο πέρασμα των χρόνων. Πόσο πολύ θα μας βοηθούσαν και θα μας ατσάλωναν. Γιατί δεν είναι απαραίτητο να ατσαλώνεις μόνο μέσα από άσχημες εμπειρίες και καταστάσεις...Κράτησα στη μνήμη μου όμορφες εικόνες από το παρελθόν. Εικόνες των φθινοπώρων μου. Που δεν θα σβήσουν όσα χρόνια και να περάσουν. Που θα με συντροφεύουν και θα είναι συνταξιδιώτες μου μέχρι να χαθώ κι εγώ. Ως το τέλος. Γιατί όλα κάποτε τελειώνουν. Ακόμη και αυτή η ζωή μας που τη ζούμε και την κοιτάζουμε ο καθένας με τα δικά του μάτια...Αλλά τουλάχιστον όσο υπάρχω θα προσπαθώ να ζω τις εποχές και να περνώ μέσα από αυτές, ήρεμα, γλυκά και τρυφερά. Όσο αυτό γίνεται. Θα προσπαθώ να μπορώ να χαίρομαι τις στιγμές, τα φθινοπωρινά χρώματα στην παλέτα της ζωής μου και ότι άλλο όμορφο υπάρχει. Γιατί υπάρχουν και άλλα... έξω από εμένα.Η ώρα πέρασε... έτσι είναι με τις αναμνήσεις! Χάνεσαι μέσα στον χρόνο... Ας κλείσω λοιπόν το κουτάκι τους, και ας ευχηθώ να είναι κι αυτό το φθινόπωρο όμορφο, όπως εκείνα των παιδικών μου χρόνων....

Τα προσωπα της αγαπης.....

Ζωή είναι η ύπαρξη της αγάπης.
Λογική είναι η αγάπη που υπολογίζει.
Μελέτη είναι η αγάπη που αναλύει.
Επιστήμη είναι η αγάπη που ερευνά.
Φιλοσοφία είναι η αγάπη που σκέπτεται.
Θρησκεία είναι η αγάπη που αναζητάει το Θεό
Αλήθεια είναι η παντοτινή αγάπη.
Ιδανικό είναι η αγάπη που ανεβάζει.
Πίστη είναι η αγάπη που μεταδίδεται.
Ελπίδα είναι η αγάπη που ονειρεύτεται.
Καλοσύνη είναι η αγάπη που βοηθάει.
Αδελφικότητα είναι η αγάπη που αγκαλιάζει
Θυσία είναι η υπέρτατη αγάπη
Απάρνηση είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε
Συμπάθεια είναι η αγάπη που χαμογελάει
Δουλειά είναι η αγάπη που «χτίζει»
Αδιαφορία είναι η αγάπη που κρύβεται
Απελπισία είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο
Πάθος είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία
Ζήλια είναι η αγάπη που πληγώθηκε
Υπερηφάνεια είναι η αγάπη που τραυματίστηκε
Πρόκληση είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε
Τέλος, το μίσος που οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι το αντίθετο της αγάπης, δεν είναι παρά η αγάπη που αρρώστησε βαριά...

Θα διαλέξω τη ζωή, γιατί εκεί μέσα υπάρχουν όλα τα πρόσωπα της αγάπης...

<Τορο> επι δυο ισον...2

Σε δαιμονιώδη φόρμα ο Βασίλης Τοροσίδης, εκτός από τον τίτλο του MVP του μεγάλου ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, διεκδικεί και τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη σε αυτές τις πρώτες στροφές του πρωταθλήματος. Απόψε έδωσε με την απόδοση του τη νίκη για τρίτο συνεχόμενο ματς, πετυχαίνοντας μάλιστα καθοριστικά γκολ που μεταφράζονται σε νίκες για τον μέτριο, ως τώρα, αγωνιστικά Ολυμπιακό.

Εκτός από τα δύο αποψινά του τέρματα, το ένα με εξαιρετική προσωπική ενέργεια, που ξεκίνησε κάτω από το κέντρο και το δεύτερο με κίνηση που θα ζήλευε σέντερ φορ κλάσης, έπαιξε και ως αμυντικό χαφ, αποτελώντας «κυματοθραύστη» των επιθέσεων των παικτών της ΑΕΚ, όταν η Ένωση είχε τον έλεγχο του αγώνα.

Έτσι, μετά την Άλκμααρ και τον ΠΑΟΚ, ο Βασίλης Τοροσίδης γίνεται δήμιος και της ΑΕΚ. Ο νέος προπονητής των «ερυθρολεύκων», Βραζιλιάνος Ζίκο, πιθανόν να μην ήξερε τα ονόματα των περισσοτέρων παικτών της ομάδας όταν υπέγραφε, με εξαίρεση τους συμπατριώτες του. Ο «Τόρο» σίγουρα του έμαθε καλά το δικό του.
Η μονη χασουρα ειναι που χαλασα την διαιτα μου....Εμ,δεν θα παρεις μπυριτσα αμα βγεις?? Τι θα παρεις τσαι?? Αντε καλο βραδυ, καλο ξημερωμα ναχουμε...

Πολυ σκληρος για να πεθανει....

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει το ματς στην Τούμπα και απέδειξε για μία ακόμη φορά πως είναι … πολύ σκληρός για να πεθάνει. Μπορεί να μην κατάφερε να παίξει μπαλάρα, αλλά κοιτάζοντας την ενδεκάδα με την οποία κατέβηκε είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το ότι γύρισε ένα ματς από 1-0 σε 1-2.

Πηρα βραβειο!!!!! Πηρα κι αλλο βραβειο....

Φιλεναδα με κακομαθαινεις!!!
Χαιρομαι σαν μικρο παιδι ομως...
Σ'ευχαριστω πολυ. Φιλακια