Σχεσεις....

Η σχέση, η κάθε σχέση, δεν είναι ταινία βίντεο για να γυρίζει πίσω και να διορθώνουμε πληγές και λάθη.

Είναι ναρκοπέδιο και κάθε νάρκη που πατάμε βιαστικοί
ή αφηρημένοι ή παρασυρμένοι από την στιγμιαία έπαρση
όταν νιώθουμε πως έχουμε το πάνω χέρι,
κόβει κι από ένα μέλος στον συνοδοιπόρο μας.

Οι καιροί γυρνάνε και δεν είμαστε πάντα κυρίαρχοι,
όπως δεν είμαστε πάντα υπόδουλοι και ηττημένοι.
Και όταν μια νίκη δεν έχει υπολογίσει ίσα και τους δύο,
έρχεται η ώρα που γίνεται ήττα.
Μια σχέση ζητάει να είσαι παρών με όλη σου την ψυχή
για να οδηγήσει στην ευτυχία.

Ανέκαθεν ήθελα κάποιος να μου πει για ποιά αγάπη μιλάει
χωρίς να ακούει την καρδιά του άλλου, χωρίς να την σέβεται.
Για ποιά αγάπη μιλάει και τη φορτώνει με τα δικά του μόνο όνειρα.
Ποιά αγάπη φυλακίζει αντί να χαρίσει φτερά.

Ποιά αγάπη προστατεύει και συμμορφώνει πριν πει
“Γίνε αυτό που εσύ ορίζεις”.
Ποια αγάπη είναι αυτή που είναι τόσο μικρή;
Γιατί εμένα το δικό μου το μυαλό δεν τη χωράει, δεν τη χώρεσε ποτέ!
Ζήστε την, νιώστε την, μα μην τη λέτε έτσι!
Βρείτε μια άλλη λέξη να της δώσετε, γιατί αυτή η λέξη είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη για να την πιπιλίζετε αβασάνιστα.
Αυτή η λέξη σκίζει σιδερένιους τοίχους, σκίζει “εγώ”,
σκίζει ανασφάλειες, σκίζει μαθημένες λογικές προτού βγει στα χείλη!
Δεν είναι ότι περνάει από την καρδιά αγάπη.....

Φθινοπωρινες θυμισες....

Tούτες τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου από μικρό παιδί ένιωθα μια ζεστασιά μέσα μου. Ένιωθα ότι με αυτό το μάζεμα πια μέσα στο σπίτι, θα έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Μου προκαλούσαν μια γλυκειά αγωνία, όλες αυτές οι προετοιμασίες εν όψει των σχολειών που άνοιγαν. Αλλά και στο σπίτι... μου άρεσαν όλες αυτές οι ετοιμασίες για τις βροχερές και κρύες μέρες που πλησίαζαν Πάντα η μητέρα μου από νωρίς φρόντιζε να είναι έτοιμες οι μπλε ποδιές μας. Με τα ολόλευκα καλοσιδερωμένα άσπρα γιακαδάκια τους. Αλλά και τα παπούτσια μας και οι κάλτσες μας. Ήταν δε η εποχή που έπρεπε να φροντίσουμε για τα παλτά μας. Τα κρύα και τα χιόνια ήταν πολύ πιο άγρια τότε. Για το σχολείο μας υπήρχε ένα μονοπάτι. Χωμάτινο, δίχως σκάλες.Επίσης πριν ακόμη ανοίξουν τα σχολεία, ετοιμάζαμε τα τετράδια μας, τα μολύβια μας, τις σβύστρες μας. Τη σχολική τσάντα, που μέσα της θα είχαμε όλα αυτά τα πολύτιμα εφόδια της γνώσης μας. Τα τετράδια τα ντύναμε με αυτοκόλλητο μπλε ή διάφανο κάλλυμα. Για να μην φθαρούν και να είναι όμορφα κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς. Το ίδιο κάναμε και στα βιβλία μας, όταν μας τα έδιναν στο σχολείο. Και νιώθαμε ένα δέος, όταν ανοίγαμε το καινούργιο βιβλίο, και προσεκτικά με καθαρά και στρογγυλά γράμματα, βάζαμε το όνομα μας. Της μαθητρίας της 4ης Δημοτικού....Τα μολύβια... τι τρέλλα είχα με τα μολύβια! Πάντα φρόντιζα να έχουν μύτη μυτερή για να μπορώ να γράφω όσο το δυνατόν πιο όμορφα και στρογγυλά γράμματα. Ήταν τακτοποιημένα μέσα στην κασετίνα μου, μαζί με την σβύστρα, την ξύστρα και τους χάρακες. Θυμάμαι στο σχολείο είχαμε κάτι καρτέλες πιασμένες από έναν κρίκο. Εκεί σε κείνες τις καρτέλες μαθαίναμε το Αλφάβητο. Κάθε καρτέλα και ένα γράμμα. Και από κάτω από το γράμμα λέξεις που ξεκινούσαν με αυτό. Επίσης είχαμε και κάτι τετράδια τα οποία ήταν μισά με ρίγες και στο υπόλοιπο λευκό ζωγραφίζαμε. Εκεί σε κείνο το τετράδιο μου ζωγράφισε ο μπαμπάς έναν ψαρά - εμένα μου φάνηκε δύσκολος για να τον κάνω- και ο δάσκαλος μου κόντεψε να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Ο μπαμπάς δεν φημίζεται για την καλιτεχνική του φλέβα...!

Είχαμε επίσης κι εκείνα τα τετράδια τα γεμάτα μικρά κουτάκια, για την αριθμητική. Που πάντα με παίδευαν, αφού προσπαθούσα να είναι τα νούμερα συμμετρικά μέσα τους.
Δεν ζητούσαμε τότε. Όμως η μαμά πάντα έκανε διάφορες λιχουδιές και ήταν όμορφα. Είπα λιχουδιές ε... Θυμήθηκα που έφερνε ο μπαμπάς κάτι μικρά χάρτινα πακετάκια. Μέσα είχαν σοκολάτες μικρές ΙΟΝ. Δεν υπήρχαν όλες αυτές οι τεράστιες σοκολάτες που βρίσκουμε παντού σήμερα. Τι χαρά κάναμε με εκείνες τις σοκολάτες! Και με τα μπισκοτολούκουμα...

Οι βροχές άρχιζαν και εκείνο που μου άρεσε πολύ, ακόμη και σήμερα το βρίσκω εκπληκτικό, ήταν το χαλί από τα φύλλα που στρωνόταν στη γη. Ένα χαλί με τόσο όμορφη φούγκα που θα ζήλευε και η πιο έμπειρη υφάντρα. Με περίτεχνους κόμπους και χιλιάδες χρώματα. Κίτρινα, καφετιά, κοκκινωπά και πορτοκαλιά... το χαλί αυτό ήταν ένα αριστούργημα φτιαγμένο από την φύση. Κι εμείς το χαιρόμασταν και το χαζεύαμε. Σαν κάτι πολύτιμο
Και φυσικά τα αδιαβρόχα... δεν μου πολυάρεσαν αλλά δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα τότε. Μου άρεσε να με χτυπά η βροχή και να τη νιώθω στο πρόσωπο μου. Να γίνομαι παπί...Ήταν όμορφα χρόνια τότε. Σαν παιδιά δεν νιώθαμε καμμιά πίεση. Ρουφούσαμε ότι όμορφο υπήρχε στη ζωή μας σαν τις μέλισσες που ρουφούν το νέκταρ. Εκείνο που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τότε, ήταν το πόσο πολύτιμες θα ήταν όλες αυτές οι αναμνήσεις για την ζωή μας στο πέρασμα των χρόνων. Πόσο πολύ θα μας βοηθούσαν και θα μας ατσάλωναν. Γιατί δεν είναι απαραίτητο να ατσαλώνεις μόνο μέσα από άσχημες εμπειρίες και καταστάσεις...Κράτησα στη μνήμη μου όμορφες εικόνες από το παρελθόν. Εικόνες των φθινοπώρων μου. Που δεν θα σβήσουν όσα χρόνια και να περάσουν. Που θα με συντροφεύουν και θα είναι συνταξιδιώτες μου μέχρι να χαθώ κι εγώ. Ως το τέλος. Γιατί όλα κάποτε τελειώνουν. Ακόμη και αυτή η ζωή μας που τη ζούμε και την κοιτάζουμε ο καθένας με τα δικά του μάτια...Αλλά τουλάχιστον όσο υπάρχω θα προσπαθώ να ζω τις εποχές και να περνώ μέσα από αυτές, ήρεμα, γλυκά και τρυφερά. Όσο αυτό γίνεται. Θα προσπαθώ να μπορώ να χαίρομαι τις στιγμές, τα φθινοπωρινά χρώματα στην παλέτα της ζωής μου και ότι άλλο όμορφο υπάρχει. Γιατί υπάρχουν και άλλα... έξω από εμένα.Η ώρα πέρασε... έτσι είναι με τις αναμνήσεις! Χάνεσαι μέσα στον χρόνο... Ας κλείσω λοιπόν το κουτάκι τους, και ας ευχηθώ να είναι κι αυτό το φθινόπωρο όμορφο, όπως εκείνα των παιδικών μου χρόνων....

Τα προσωπα της αγαπης.....

Ζωή είναι η ύπαρξη της αγάπης.
Λογική είναι η αγάπη που υπολογίζει.
Μελέτη είναι η αγάπη που αναλύει.
Επιστήμη είναι η αγάπη που ερευνά.
Φιλοσοφία είναι η αγάπη που σκέπτεται.
Θρησκεία είναι η αγάπη που αναζητάει το Θεό
Αλήθεια είναι η παντοτινή αγάπη.
Ιδανικό είναι η αγάπη που ανεβάζει.
Πίστη είναι η αγάπη που μεταδίδεται.
Ελπίδα είναι η αγάπη που ονειρεύτεται.
Καλοσύνη είναι η αγάπη που βοηθάει.
Αδελφικότητα είναι η αγάπη που αγκαλιάζει
Θυσία είναι η υπέρτατη αγάπη
Απάρνηση είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε
Συμπάθεια είναι η αγάπη που χαμογελάει
Δουλειά είναι η αγάπη που «χτίζει»
Αδιαφορία είναι η αγάπη που κρύβεται
Απελπισία είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο
Πάθος είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία
Ζήλια είναι η αγάπη που πληγώθηκε
Υπερηφάνεια είναι η αγάπη που τραυματίστηκε
Πρόκληση είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε
Τέλος, το μίσος που οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι το αντίθετο της αγάπης, δεν είναι παρά η αγάπη που αρρώστησε βαριά...

Θα διαλέξω τη ζωή, γιατί εκεί μέσα υπάρχουν όλα τα πρόσωπα της αγάπης...

<Τορο> επι δυο ισον...2

Σε δαιμονιώδη φόρμα ο Βασίλης Τοροσίδης, εκτός από τον τίτλο του MVP του μεγάλου ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, διεκδικεί και τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη σε αυτές τις πρώτες στροφές του πρωταθλήματος. Απόψε έδωσε με την απόδοση του τη νίκη για τρίτο συνεχόμενο ματς, πετυχαίνοντας μάλιστα καθοριστικά γκολ που μεταφράζονται σε νίκες για τον μέτριο, ως τώρα, αγωνιστικά Ολυμπιακό.

Εκτός από τα δύο αποψινά του τέρματα, το ένα με εξαιρετική προσωπική ενέργεια, που ξεκίνησε κάτω από το κέντρο και το δεύτερο με κίνηση που θα ζήλευε σέντερ φορ κλάσης, έπαιξε και ως αμυντικό χαφ, αποτελώντας «κυματοθραύστη» των επιθέσεων των παικτών της ΑΕΚ, όταν η Ένωση είχε τον έλεγχο του αγώνα.

Έτσι, μετά την Άλκμααρ και τον ΠΑΟΚ, ο Βασίλης Τοροσίδης γίνεται δήμιος και της ΑΕΚ. Ο νέος προπονητής των «ερυθρολεύκων», Βραζιλιάνος Ζίκο, πιθανόν να μην ήξερε τα ονόματα των περισσοτέρων παικτών της ομάδας όταν υπέγραφε, με εξαίρεση τους συμπατριώτες του. Ο «Τόρο» σίγουρα του έμαθε καλά το δικό του.
Η μονη χασουρα ειναι που χαλασα την διαιτα μου....Εμ,δεν θα παρεις μπυριτσα αμα βγεις?? Τι θα παρεις τσαι?? Αντε καλο βραδυ, καλο ξημερωμα ναχουμε...

Πολυ σκληρος για να πεθανει....

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει το ματς στην Τούμπα και απέδειξε για μία ακόμη φορά πως είναι … πολύ σκληρός για να πεθάνει. Μπορεί να μην κατάφερε να παίξει μπαλάρα, αλλά κοιτάζοντας την ενδεκάδα με την οποία κατέβηκε είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το ότι γύρισε ένα ματς από 1-0 σε 1-2.

Πηρα βραβειο!!!!! Πηρα κι αλλο βραβειο....

Φιλεναδα με κακομαθαινεις!!!
Χαιρομαι σαν μικρο παιδι ομως...
Σ'ευχαριστω πολυ. Φιλακια

Ελλαδα-Σλοβενια 57-56

Πολλά κιλά μάγκες!
Η Ελλάδα επικράτησε με 57-56 της Σλοβενίας και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, ξορκίζοντας έτσι την «κατάρα των μικρών τελικών». Αυτό είναι το δεύτερο χάλκινο μετάλλιο που κατακτά η χώρα μας σε Ευρωμπάσκετ. Το πρώτο, το είχαμε κατακτήσει πριν από 60 χρόνια στο Ευρωμπάσκετ της Αιγύπτου (!). Κορυφαίος για τη «γαλανόλευκη» ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης με 23 πόντους και έξι ριμπάουντ.Είναι άδικο, όμως, να ξεχωρίσουμε κάποιον. Είναι όλοι τους μάγκες!

Τουρκια-Ελλαδα: 74-76

Ναμαστε πάλι στήν ζώνη των μεταλίων!!!!!
Μπράβο στα παιδιά!!!

Αγαπη Πιστη Ελπιδα

Σοφια...
Τι ομορφες λεξεις...
Χρονια μας καλα....

Σεπτεμβρης: Αποφαζιζω να ειμαι διεκδικητικη....

Σεπτεμβρης:Ξεκουραστοι και ανανεωμενοι απο τις καλοκαιρινες διακοπες εχουμε περισσοτερο κεφι και ενεργεια να βαλουμε ταξη και οργανωση στη ζωη μας, να αρχισουμε και εκεινη τη διαιτα για τα περιττα κιλα.....να προγραματισουμε νεους στοχους.

Ο Σεπτεμβρης ειναι ο μηνας του απολογισμου της ανανεωσης και των αλλαγων.
Τι πηγε στραβα ενδεχομενως με τους φιλους μας,γιατι πιεστηκαμε με τους συγγενεις η την δουλεια μας,γιατι οι αλλοι δειχνουν να περασαν καλα το καλοκαιρι και μεις οχι.

Δεν χρειαζεται ουτε να εκδηλωσουμε οργη για τις παραλογες απαιτησεις των αλλων, ουτε και να ανεχομαστε τα παντα χαριν της καλης συνυπαρξης.Υπαρχει και ο τριτος δρομος,
αυτος της διεκδικητικοτητας που εκφραζεται με ενα μεγαλο καθαρο και πολλες φορες
χαμογελαστο <οχι>

Αφου πρωτα μιληστε με το ευατο σας καντε μια...προσωπικη διακηρυξη δικαιωματων, για καποιες διορθωτικες αλλαγες στις σχεσεις σας,χωρις ντροπες και ενοχες,διεκδικωντας τον αυτοσεβασμο σας.
Ειναι γνωστο οτι το <οχι> ειναι παντα αντιπαθητικο.
-Το <οχι> να ειναι παντα σταθερο για το ιδιο ζητημα.
-Πειτε <οχι> στις ανεξαντλητες μεχρι...δικη σας εξαντλησεως συμβουλες, για το πως θα οργανωσετε τη δουλεια σας, το σπιτι,η τις σχεσεις σας.
-Κοψτε απο τη ζωη σας με.....συνοπτικες διαδικασιες ανθρωπους, που συνεχως σας διμιουργουν αγχος,γκρινιαζουν,ειναι βαρετοι,και ανασφαλεις,δεν βρισκουν τιποτα καλο ναπουν,για την ζωη και την καθημερινοτητα.
-Οργανωστε τον ελευθερο χρονο σας συμφωνα με τις προτιμησεις σας, μην υποχωρειτε παντα.
Ετσι θα κανετε μερικα χατηρια με ορεξη και κεφι.
-Ζητειστε να σας ακουνε,οχι να απαιτουν να ειστε παντα διαθεσιμος ακροατης των προβληματων τους χωρις την αναλογη ανταποκρισει.

Μια ολοκληρη εποχη...
Θυμασαι...
Γλυκες αναμνησεις...
Εικονες γλυκες απο το παρελθον...
Τα δικα μας χρονια...
Σεπτεμβρης....
Θυμασαι...

Εγω παντως την καλοκαιρινη κουβερτουλα μου
την εβαλα!!!

Ειπαμε εχω ψωνιο με την διακοσμηση...
Μεχρι να αναψει ταιριαζουν ομορφα εκει!!!
Βοτσαλα απο το Ιονιο...

Η μελαγχολια του Σεπτεμβρη....

Δυση καλοκαιριου....