18/12/11

Αρωμα βανίλιας.....



Εγκλωβισμένη μέσα σε λέξεις και ανόητες παραγράφους, προσπαθώ να βρω μια έξοδο διαφυγής. Ψάχνω σα τρελη εξόδους ασφαλείας, μα νομίζω ότι δεν κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να ξεφύγω. Κάτι με κρατά πίσω. Κάτι με γοητεύει μέσα σε αυτές τις χαζές λεξούλες. Υπάρχει κάτι εκεί;


«Έι, σας μιλάω!"

Κι όμως δείχνει σα να είναι ζωντανό. Η ευτυχία είναι περίεργο πράγμα. Όταν νομίζεις πως είναι δίπλα σου ξεχνιέσαι και πέφτεις με ταχύτητες του κόσμου στα σημεία. Όταν είναι δίπλα σου, συνήθως τη μπερδεύεις με δυστυχία. Φταίμε στα αλήθεια εμείς που μας έχουν διδάξει λάθος τα χρώματα;

Κι όμως ξέφυγα, προσπάθησα και είδα πράγματα αλλιώς. Τι με κρατά ακόμη; Η συνήθεια είναι δύναμη που νίκησα νωρίς και δε με πιάνει. Τι άλλο μυστικό είναι εκεί έξω αόρατο και περιμένει;

Ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει, το πάτωμα γίνεται γυαλιστερό, μαύρες άσπρες τετράγωνες επιφάνειες, κόκκινες κουρτίνες και τι ψηλό που είναι το ταβάνι εδώ; Μου αρέσει όταν έχω χώρο να αναπνεύσω…

«Θέλεις να χορέψουμε;» με ρωτάει....

Όχι» είπα από μέσα μου, «αλλά δε βαριέσαι, αφού μπήκα στο χορό ( μα πως μπήκα; ) ας χορέψω».

«Ναι, γιατί όχι…», απαντώ τελικά.

Τα φώτα χαμηλώνουν, νοιώθω το σώμα του κοντά μου, είναι.... Μυρίζει όμορφα επίσης. Χμμ… Βανίλια.

Καθώς κινούμαστε ρυθμικά, το μαύρο-άσπρο πάτωμα φαίνεται ότι με συμπάθησε και μου δείχνει το δρόμο.

Μα που ήσουν σε όλη μου τη ζωή;» σκέφτηκα και αμέσως αναρωτήθηκα αν αυτός ο χορός είναι σημαντικός. Πάντα ήθελα κάποιον, κάτι, να μου δείχνει το δρόμο στους σημαντικούς χορούς της ζωής μου.
«Και πάντα είχες, πάντα θα έχεις.»
…....
Βαθιά αναπνοή και «τι στο… Γιατί δάκρυσα; Από τις τσίμπλες θα’ναι… Γαμώ, 08:06, ουουφφφ......

2 σχόλια:

Mandacaru είπε...

Amiga, que saudade!
Tudo de bom!!!
Beijinhos.
Brasil

…………()
…………( )
………|░░░|
………|░░░|
………|░░░|
………|░░░|
º°♥❤♫♪❤♥♫♪º°
º°♫♪☆° Feliz °☆♫♪
°º°♫♪☆ Natal ☆♫♪º°

loulou είπε...

Desejo-lhe o melhor! Para desfrutar durante os entes queridos!
Bem feliz, muitos anos ...
Beijos. a partir de Atenas

Loulou