ΑΔΙΚΟΥΜΑΙ πληγώνομαι, νοιώθω σαν θεριό σε κλουβι!
Θα εναι όλοι έτσι.... φαντάζομαι!
Μα τώρα νιώθω πως το παγωμένο δεν τ΄αντέχω στο
κορμί μου πιά!
Ερχεται Χειμώνας κυριολεκτικά και μεταφορικά....
Και στο καλύβι μου μπήκαν ληστές, το κράτος!
Θέλω να φωνάξω ως τα πέρατα, ΒΟΗΘΕΙΑ
και μου φιμώσαν το στόμα, μου δέσαν τα χέρια,
Μα έγινε βουνό ο θυμός ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Μας κλαδεύετε σιγά σιγά, συστηματικά,
μέρα με τη μέρα μένουμε περισσότερο γυμνοί....
Γλύφετε τα ψίχουλα απ΄το πιάτο μας,
μαύρα σκουλήκια.....
Σήμερα, είδα, πως μου κλέψατε το πορτοφόλι,
αύριο θα σερνόσαστε στα νεκροταφεία
που χτίσατε.... με τον ιδρώτα Μας!
Αδίστακτοι! Έπεσαν οι μάσκες, που φοράγατε
Κλειδωμένα τα όνειρα στα σπιτικά,
Πενθώ την απραξία μου,
μοιρολογώ την αδιαφορία μου για τα κοινά που
σφετεριστήκατε, σαν νάναι χωράφι σας!
θα πεθάνουμε όταν έρθει η ώρα μας....
ως τότε έχετε το νού σας!
ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και το αίμα μας κυλάει ζεστό!
2 σχόλια:
τα πήραν όλα και έμειναν κι όλας.......
Περασα φιλη μου να αφησω μια καλησπερα.Ευχομαι να εισαι καλα με ολα αυτα τα δυσκολα που συμβαινουν.Θα τα ξαναπουμε.
Δημοσίευση σχολίου