Φράνκυ, ένα πρώην αδέσποτο που έγινε βασιλιάς στην... Ουρουγουάη!
.by ZΩΟΦΙΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ -ILIOUPOLIS ANIMAL WELFARE UNION on Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:06 π.μ. .Η ιστορία του Φράνκυ αρχίζει τον Ιούνιο του 2004. Τότε τον πρωτοβλέπω κουτάβι περίπου 3 μηνών, όταν τον φέρνει στο γκαράζ του Δήμου ένας υπάλληλος που τον είχε βρει στο δρόμο. Φιλοξενείται για λίγο καιρό έξω από την αποθήκη. Τον εμβολιάζω και προσπαθώ να του βρω σπίτι. Τον Αύγουστο που επιστρέφω από τις διακοπές, το σκυλάκι δεν είναι πια στο γκαράζ. Ρωτάω τους υπαλλήλους του Δήμου που το φρόντιζαν και μου λένε ότι κάποιος από εκει το πήρε στο χωριό του.
Έναν χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 2005, ο Φράνκυ, ενήλικο σκυλί πια ξαναγυρίζει στο γκαράζ του Δήμου. Όταν τον εγκαταλείπουν δεν έχει καθόλου πρόσωπο. Το πρόσωπό του είναι μία πληγή. Δεν ξεχωρίζουν ούτε μάτια, ούτε μύτη, ούτε στόμα. Ένα κάπαλο κι από κάτω πύον... Έμοιαζε με τον Φρανκεστάιν, γι'αυτό και τον έβγαλα Φράνκυ. Οι αιματολογικές εξετάσεις του έδειξαν 1/1600 καλααζάρ. Κάποιοι μου είπαν «Κοίμησέ τον. Δεν θα γίνει ποτέ καλά». Σε πείσμα αυτών, λοιπόν, που ήθελαν να κάνω ευθανασία σε ένα σκυλί 1 1/2 έτους, εγώ τον έκανα καλά. Τρεις φορές μπήκε σε πανσιόν και έκανε ενέσεις Γκλουκαντίμ. Για 3 χρόνια έπαιρνε δύο φορές την ημέρα χάπια Ζυλαπούρ. Πέρσι το καλοκαίρι ο τίτλος ήταν 1/200. Φέτος το καλοκαίρι ο τίτλος 1/100. Νικήσαμε το καλααζάρ!
Τον Ιούνιο του 2010 έρχονται τα καλά νέα από τη Γερμανία. Ο Φράνκυ έχει σπίτι στο Αννόβερο. Πάντα πίστευα ότι θα ζήσει όλη του τη ζωή και θα πεθάνει στο βουνό. Κι όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια γι'αυτόν. Ενημερώσαμε ότι δεν τα πάει καλά με άλλα αρσενικά σκυλιά και ότι δεν θέλει τις γάτες. Ποτέ δεν είχε ζήσει μέσα σε σπίτι. Χειμώνα-καλοκαίρι κοιμόταν πάνω στο χώμα.
Παρ' όλα αυτά η νέα του οικογένεια τον διάλεξε και ήθελε μόνο αυτόν, έτσι πήγε στην Γερμανία. Η οικογένειά του έχει ξετρελαθεί μαζί του. Δεν λερώνει μέσα στο σπίτι και έχει διαλέξει έναν μπλε καναπέ για να κοιμάται. Πηγαίνει μεγάλες βόλτες στο δάσος και απολαμβάνει την προσοχή, την αγάπη και τα χάδια που του δίνουν. Με αγαπούσε πολύ και τώρα αγαπάει περισσότερο την νέα αφεντικίνα του. Τον Σεπτέμβριο, πηγαίνουμε στο Βερολίνο για την ετήσια συνάντηση των Γερμανικών οικογενειών που έχουν υιοθετήσει αδέσποτα από τα Σωματείο μας και ο Φράνκυ έρχεται με την οικογένειά του. Με πιάνουν τα κλάμματα. Ο Φράνκυ μετά από 5 χρόνια που τον φρόντιζα στο βουνό είναι κομμάτι της ζωής μου. Έπεσε στην αγκαλιά μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Μιλάμε για ώρες με την οικογένειά του. Έχουν ακόμη ένα σκυλί, ένα μεγαλόσωμο θηλυκό κουτάβι 7 μηνών, επίσης, πρώην αδέσποτο από την Ισπανία που έγινε η καλύτερη φίλη του Φράνκυ. Η μαμά του, με κλάμματα μου λέει ότι φεύγουν σε μερικούς μήνες για την Ουρουγουάη από όπου κατάγεται ο σύζυγός της και ότι το γερμανικό ζωοφιλικό σωματείο δεν τους δίνει την άδεια να πάρουν τον Φράνκυ μαζί τους.
Αρχίζει μαραθώνιος συζητήσεων μεταξύ του Σωματείου μας και του Γερμανικού σωματείου για να αποφασίσουμε για την τύχη του Φράνκυ. Καθώς ο ένας ιδιοκτήτης είναι κυβερνητικό στέλεχος της Ουρουγουάης, ο Φράνκυ θα ζήσει σαν βασιλιάς, σε μία τεράστια βίλα στην καλύτερη συνοικία της χώρας με πάρα πολύ χώρο. Τελικά αποφασίζουμε να δώσουμε την άδεια. Φεύγει ο σύζυγος με το θηλυκό σκυλί τους τον Νοέμβριο και μένει πίσω η Κάρμεν γιατί η Ουρουγουάη δεν δέχεται τον Φράνκυ επειδή οι εξετάσεις του έδειξαν ότι ακόμη είναι ύποπτος για καλααζάρ. Κάνουν μεγάλες προσπάθειες και τελικά μηδενίζουν τον τίτλο του καλαζάρ και στις 15 Δεκεμβρίου 2010 ο Φράνκυ πετάει με την Κάρμεν για την Ουρουγουάη όπου φθάνει μετά από ταξίδι 15 ωρών. Οι περιπέτειές του έχουν τελειώσει και έχει βρει την Ιθάκη του, μέσα στην ολοδική του οικογένεια.
Ο Φράνκυ δεν αγαπάει καθόλου την θάλασσα αν και μεσογειακός τύπος. Δεν θέλει να ακουμπήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Ως βουνίσιος, προτιμάει το δάσος και πηγαίνει εκεί για τις μακρινές του βόλτες. Το νέο του στέκι, όμως, δεν έχει πλέον αγωνία για επιβίωση, άκαρδους ανθρώπους, κρύο, σκουπίδια, γράσσα και χώμα όπως το βουνό στο οποίο μεγάλωσε. Ο Φράνκυ πλέον ζει μια ζωή που ακόμα κι εμείς οι άνθρωποι θα ζηλεύαμε...
Έμυ Παπαγιαννοπούλου
Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης
.by ZΩΟΦΙΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ -ILIOUPOLIS ANIMAL WELFARE UNION on Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:06 π.μ. .Η ιστορία του Φράνκυ αρχίζει τον Ιούνιο του 2004. Τότε τον πρωτοβλέπω κουτάβι περίπου 3 μηνών, όταν τον φέρνει στο γκαράζ του Δήμου ένας υπάλληλος που τον είχε βρει στο δρόμο. Φιλοξενείται για λίγο καιρό έξω από την αποθήκη. Τον εμβολιάζω και προσπαθώ να του βρω σπίτι. Τον Αύγουστο που επιστρέφω από τις διακοπές, το σκυλάκι δεν είναι πια στο γκαράζ. Ρωτάω τους υπαλλήλους του Δήμου που το φρόντιζαν και μου λένε ότι κάποιος από εκει το πήρε στο χωριό του.
Έναν χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 2005, ο Φράνκυ, ενήλικο σκυλί πια ξαναγυρίζει στο γκαράζ του Δήμου. Όταν τον εγκαταλείπουν δεν έχει καθόλου πρόσωπο. Το πρόσωπό του είναι μία πληγή. Δεν ξεχωρίζουν ούτε μάτια, ούτε μύτη, ούτε στόμα. Ένα κάπαλο κι από κάτω πύον... Έμοιαζε με τον Φρανκεστάιν, γι'αυτό και τον έβγαλα Φράνκυ. Οι αιματολογικές εξετάσεις του έδειξαν 1/1600 καλααζάρ. Κάποιοι μου είπαν «Κοίμησέ τον. Δεν θα γίνει ποτέ καλά». Σε πείσμα αυτών, λοιπόν, που ήθελαν να κάνω ευθανασία σε ένα σκυλί 1 1/2 έτους, εγώ τον έκανα καλά. Τρεις φορές μπήκε σε πανσιόν και έκανε ενέσεις Γκλουκαντίμ. Για 3 χρόνια έπαιρνε δύο φορές την ημέρα χάπια Ζυλαπούρ. Πέρσι το καλοκαίρι ο τίτλος ήταν 1/200. Φέτος το καλοκαίρι ο τίτλος 1/100. Νικήσαμε το καλααζάρ!
Τον Ιούνιο του 2010 έρχονται τα καλά νέα από τη Γερμανία. Ο Φράνκυ έχει σπίτι στο Αννόβερο. Πάντα πίστευα ότι θα ζήσει όλη του τη ζωή και θα πεθάνει στο βουνό. Κι όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια γι'αυτόν. Ενημερώσαμε ότι δεν τα πάει καλά με άλλα αρσενικά σκυλιά και ότι δεν θέλει τις γάτες. Ποτέ δεν είχε ζήσει μέσα σε σπίτι. Χειμώνα-καλοκαίρι κοιμόταν πάνω στο χώμα.
Παρ' όλα αυτά η νέα του οικογένεια τον διάλεξε και ήθελε μόνο αυτόν, έτσι πήγε στην Γερμανία. Η οικογένειά του έχει ξετρελαθεί μαζί του. Δεν λερώνει μέσα στο σπίτι και έχει διαλέξει έναν μπλε καναπέ για να κοιμάται. Πηγαίνει μεγάλες βόλτες στο δάσος και απολαμβάνει την προσοχή, την αγάπη και τα χάδια που του δίνουν. Με αγαπούσε πολύ και τώρα αγαπάει περισσότερο την νέα αφεντικίνα του. Τον Σεπτέμβριο, πηγαίνουμε στο Βερολίνο για την ετήσια συνάντηση των Γερμανικών οικογενειών που έχουν υιοθετήσει αδέσποτα από τα Σωματείο μας και ο Φράνκυ έρχεται με την οικογένειά του. Με πιάνουν τα κλάμματα. Ο Φράνκυ μετά από 5 χρόνια που τον φρόντιζα στο βουνό είναι κομμάτι της ζωής μου. Έπεσε στην αγκαλιά μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Μιλάμε για ώρες με την οικογένειά του. Έχουν ακόμη ένα σκυλί, ένα μεγαλόσωμο θηλυκό κουτάβι 7 μηνών, επίσης, πρώην αδέσποτο από την Ισπανία που έγινε η καλύτερη φίλη του Φράνκυ. Η μαμά του, με κλάμματα μου λέει ότι φεύγουν σε μερικούς μήνες για την Ουρουγουάη από όπου κατάγεται ο σύζυγός της και ότι το γερμανικό ζωοφιλικό σωματείο δεν τους δίνει την άδεια να πάρουν τον Φράνκυ μαζί τους.
Αρχίζει μαραθώνιος συζητήσεων μεταξύ του Σωματείου μας και του Γερμανικού σωματείου για να αποφασίσουμε για την τύχη του Φράνκυ. Καθώς ο ένας ιδιοκτήτης είναι κυβερνητικό στέλεχος της Ουρουγουάης, ο Φράνκυ θα ζήσει σαν βασιλιάς, σε μία τεράστια βίλα στην καλύτερη συνοικία της χώρας με πάρα πολύ χώρο. Τελικά αποφασίζουμε να δώσουμε την άδεια. Φεύγει ο σύζυγος με το θηλυκό σκυλί τους τον Νοέμβριο και μένει πίσω η Κάρμεν γιατί η Ουρουγουάη δεν δέχεται τον Φράνκυ επειδή οι εξετάσεις του έδειξαν ότι ακόμη είναι ύποπτος για καλααζάρ. Κάνουν μεγάλες προσπάθειες και τελικά μηδενίζουν τον τίτλο του καλαζάρ και στις 15 Δεκεμβρίου 2010 ο Φράνκυ πετάει με την Κάρμεν για την Ουρουγουάη όπου φθάνει μετά από ταξίδι 15 ωρών. Οι περιπέτειές του έχουν τελειώσει και έχει βρει την Ιθάκη του, μέσα στην ολοδική του οικογένεια.
Ο Φράνκυ δεν αγαπάει καθόλου την θάλασσα αν και μεσογειακός τύπος. Δεν θέλει να ακουμπήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Ως βουνίσιος, προτιμάει το δάσος και πηγαίνει εκεί για τις μακρινές του βόλτες. Το νέο του στέκι, όμως, δεν έχει πλέον αγωνία για επιβίωση, άκαρδους ανθρώπους, κρύο, σκουπίδια, γράσσα και χώμα όπως το βουνό στο οποίο μεγάλωσε. Ο Φράνκυ πλέον ζει μια ζωή που ακόμα κι εμείς οι άνθρωποι θα ζηλεύαμε...
Έμυ Παπαγιαννοπούλου
Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου