Μια φορά και εναν καιρό.....

Ο Γιαννάκης, είχε ένα μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίζει τα δύσκολα! Μπορούσε να εξαφανίζεται όποτε ήθελε, χάριν στο μαγικό του πάπλωμα!! Τσουπ κρυβόταν από κάτω και εξαφανιζόταν! Του το είχε δωρίσει η γιαγιά του, μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα και πολύ το αγάπησε!!

Το κουβαλούσε πάντα μαζί του.

Στο σπίτι, στο σχολείο, στο παιχνίδι, στα αγγλικά, στο κολυμβητήριο...

Μόλις κάποιος από τους γονείς, τους καθηγητές, τους φίλους, τους προπονητές τον μάλωνε για κάποιο λόγο, κρυβόταν κάτω από το πάπλωμα και εξαφανιζόταν!!

Τα χρόνια περνούσαν και το πάπλωμα άρχισε να ξεθωριάζει. Του έφευγαν οι κλωστές αλλά και το χρώμα του, δεν ήταν πια το ίδιο. Ο Γιαννάκης ανησυχούσε ότι δεν θα έβρισκε ίδιο πάπλωμα όσο κι αν έψαχνε και ότι από δω και μπρος θα έπρεπε να μάθει να ζει ‘ορατός’.. Τώρα πια είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο, το στρατό και είχε βρει δουλειά.....

Με μεγάλο πόνο, το πέταξε στα σκουπίδια, και έψαχνε να βρει ένα καινούριο!!!

Μέχρι που ένα βράδυ σε ένα ρεμπετάδικο, μια όμορφη κοπέλα, τον κοιτούσε έντονα και του τραγουδούσε: ‘το δικό μου πάπλωμα είναι για δυο άτομα’ και κατάλαβε ότι είναι η γυναίκα της ζωής του!!!!!