Προχωράμε μπροστά κρατώντας οτι καλύτερο απο το χθές....Καλό μήνα!!

Χορεύοντας με τους λύκους....

Απόλαυση η γυναίκα.....Από τους πειρατές του ονείρου!!!

katikos from http://vimeo.com/user3051555 on Vimeo.

Ο Φράνκι στην Ουρουγουάη

Ο Φράνκι στις 17 Σεπτεμβρίου όταν τον συνάντησα με την οικογένειά του λίγο έξω από το Βερολίνο

Ο Φράνκι στο σπίτι του στη Γερμανία, κοντά στο Βερολίνο. Πρώτη φορά στην ζωή του κάθεται σε καναπέ!!!

Ο Φράνκυ στο γκαράζ....

Φράνκυ στο γκαράζ του Δήμου...

Φρανκυ.....

Φράνκυ, ένα πρώην αδέσποτο που έγινε βασιλιάς στην... Ουρουγουάη!



.by ZΩΟΦΙΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ -ILIOUPOLIS ANIMAL WELFARE UNION on Τετάρτη, 16 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:06 π.μ. .Η ιστορία του Φράνκυ αρχίζει τον Ιούνιο του 2004. Τότε τον πρωτοβλέπω κουτάβι περίπου 3 μηνών, όταν τον φέρνει στο γκαράζ του Δήμου ένας υπάλληλος που τον είχε βρει στο δρόμο. Φιλοξενείται για λίγο καιρό έξω από την αποθήκη. Τον εμβολιάζω και προσπαθώ να του βρω σπίτι. Τον Αύγουστο που επιστρέφω από τις διακοπές, το σκυλάκι δεν είναι πια στο γκαράζ. Ρωτάω τους υπαλλήλους του Δήμου που το φρόντιζαν και μου λένε ότι κάποιος από εκει το πήρε στο χωριό του.







Έναν χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 2005, ο Φράνκυ, ενήλικο σκυλί πια ξαναγυρίζει στο γκαράζ του Δήμου. Όταν τον εγκαταλείπουν δεν έχει καθόλου πρόσωπο. Το πρόσωπό του είναι μία πληγή. Δεν ξεχωρίζουν ούτε μάτια, ούτε μύτη, ούτε στόμα. Ένα κάπαλο κι από κάτω πύον... Έμοιαζε με τον Φρανκεστάιν, γι'αυτό και τον έβγαλα Φράνκυ. Οι αιματολογικές εξετάσεις του έδειξαν 1/1600 καλααζάρ. Κάποιοι μου είπαν «Κοίμησέ τον. Δεν θα γίνει ποτέ καλά». Σε πείσμα αυτών, λοιπόν, που ήθελαν να κάνω ευθανασία σε ένα σκυλί 1 1/2 έτους, εγώ τον έκανα καλά. Τρεις φορές μπήκε σε πανσιόν και έκανε ενέσεις Γκλουκαντίμ. Για 3 χρόνια έπαιρνε δύο φορές την ημέρα χάπια Ζυλαπούρ. Πέρσι το καλοκαίρι ο τίτλος ήταν 1/200. Φέτος το καλοκαίρι ο τίτλος 1/100. Νικήσαμε το καλααζάρ!







Τον Ιούνιο του 2010 έρχονται τα καλά νέα από τη Γερμανία. Ο Φράνκυ έχει σπίτι στο Αννόβερο. Πάντα πίστευα ότι θα ζήσει όλη του τη ζωή και θα πεθάνει στο βουνό. Κι όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια γι'αυτόν. Ενημερώσαμε ότι δεν τα πάει καλά με άλλα αρσενικά σκυλιά και ότι δεν θέλει τις γάτες. Ποτέ δεν είχε ζήσει μέσα σε σπίτι. Χειμώνα-καλοκαίρι κοιμόταν πάνω στο χώμα.







Παρ' όλα αυτά η νέα του οικογένεια τον διάλεξε και ήθελε μόνο αυτόν, έτσι πήγε στην Γερμανία. Η οικογένειά του έχει ξετρελαθεί μαζί του. Δεν λερώνει μέσα στο σπίτι και έχει διαλέξει έναν μπλε καναπέ για να κοιμάται. Πηγαίνει μεγάλες βόλτες στο δάσος και απολαμβάνει την προσοχή, την αγάπη και τα χάδια που του δίνουν. Με αγαπούσε πολύ και τώρα αγαπάει περισσότερο την νέα αφεντικίνα του. Τον Σεπτέμβριο, πηγαίνουμε στο Βερολίνο για την ετήσια συνάντηση των Γερμανικών οικογενειών που έχουν υιοθετήσει αδέσποτα από τα Σωματείο μας και ο Φράνκυ έρχεται με την οικογένειά του. Με πιάνουν τα κλάμματα. Ο Φράνκυ μετά από 5 χρόνια που τον φρόντιζα στο βουνό είναι κομμάτι της ζωής μου. Έπεσε στην αγκαλιά μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Μιλάμε για ώρες με την οικογένειά του. Έχουν ακόμη ένα σκυλί, ένα μεγαλόσωμο θηλυκό κουτάβι 7 μηνών, επίσης, πρώην αδέσποτο από την Ισπανία που έγινε η καλύτερη φίλη του Φράνκυ. Η μαμά του, με κλάμματα μου λέει ότι φεύγουν σε μερικούς μήνες για την Ουρουγουάη από όπου κατάγεται ο σύζυγός της και ότι το γερμανικό ζωοφιλικό σωματείο δεν τους δίνει την άδεια να πάρουν τον Φράνκυ μαζί τους.







Αρχίζει μαραθώνιος συζητήσεων μεταξύ του Σωματείου μας και του Γερμανικού σωματείου για να αποφασίσουμε για την τύχη του Φράνκυ. Καθώς ο ένας ιδιοκτήτης είναι κυβερνητικό στέλεχος της Ουρουγουάης, ο Φράνκυ θα ζήσει σαν βασιλιάς, σε μία τεράστια βίλα στην καλύτερη συνοικία της χώρας με πάρα πολύ χώρο. Τελικά αποφασίζουμε να δώσουμε την άδεια. Φεύγει ο σύζυγος με το θηλυκό σκυλί τους τον Νοέμβριο και μένει πίσω η Κάρμεν γιατί η Ουρουγουάη δεν δέχεται τον Φράνκυ επειδή οι εξετάσεις του έδειξαν ότι ακόμη είναι ύποπτος για καλααζάρ. Κάνουν μεγάλες προσπάθειες και τελικά μηδενίζουν τον τίτλο του καλαζάρ και στις 15 Δεκεμβρίου 2010 ο Φράνκυ πετάει με την Κάρμεν για την Ουρουγουάη όπου φθάνει μετά από ταξίδι 15 ωρών. Οι περιπέτειές του έχουν τελειώσει και έχει βρει την Ιθάκη του, μέσα στην ολοδική του οικογένεια.







Ο Φράνκυ δεν αγαπάει καθόλου την θάλασσα αν και μεσογειακός τύπος. Δεν θέλει να ακουμπήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Ως βουνίσιος, προτιμάει το δάσος και πηγαίνει εκεί για τις μακρινές του βόλτες. Το νέο του στέκι, όμως, δεν έχει πλέον αγωνία για επιβίωση, άκαρδους ανθρώπους, κρύο, σκουπίδια, γράσσα και χώμα όπως το βουνό στο οποίο μεγάλωσε. Ο Φράνκυ πλέον ζει μια ζωή που ακόμα κι εμείς οι άνθρωποι θα ζηλεύαμε...







Έμυ Παπαγιαννοπούλου
Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης

Όχι, δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά κυνοκομείο/γατοκομείο που βρίσκεται στην Γερμανία!

Πως περνούν τα ζωα στην Ελλάδα....

Πώς περνούν τα ζώα στην Ελλάδα...

1η εβδομάδα.
Σήμερα είμαι ηλικίας μιας εβδομάδας. Τι χαρά να είμαι μέρος αυτού του Κόσμου! 1 μηνός . Η μαμά μου με φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι μια εξαιρετική μητέρα.
2 μηνών .Σήμερα με χώρισαν από τη μητέρα μας. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της με χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά μου να με φροντίζει το ίδιο καλά με τη μαμά μου. 4 μηνών . Έχω μεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή μου. Υπάρχουν μερικά παιδιά στο σπίτι που μου είναι σαν «μικρά αδερφάκια».Παίζουμε πολύ, τραβάνε την ουρά μου κι εγώ τους δίνω μικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.
5 μηνών .
Σήμερα μου φωνάξανε. Η κυρία μου ήταν πολύ αναστατωμένη επειδή ούρησα μέσα στο σπίτι. Όμως δεν μου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης, κοιμάμαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!
8 μηνών .
Είμαι ένα πολύ χαρούμενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνομαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος... Νομίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική μου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό μου, σκάβοντας στο χώμα σαν τους προγόνους μου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιμάζουν να μου μάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγματα που κάνω να είναι εντάξει!
12 μηνών .Σήμερα έγινα ενός έτους. Είμαι ένας ενήλικος σκύλος. Όμως τα αφεντικά μου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για μένα!

13 μηνών .Σήμερα με έδεσαν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα με επιτηρούν και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ' όσα μου συμβαίνουν.
15 μηνών .
Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωμένο στη βεράντα. Αισθάνομαι πολύ μόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά μου δεν με θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου.
16 μηνών . Σήμερα με έβγαλαν από τη βεράντα. Ήμουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με είχε συγχωρέσει. Ήμουν τόσο χαρούμενος που χοροπήδαγα από ενθουσιασμό. Η ουρά μου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα με πήγαιναν βόλτα! Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο, και άξαφνα, σταμάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ βγήκα έξω, χαρούμενος, γιατί σκεπτόμουν ότι θα περνάγαμε τη μέρα μας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιμένετε!» - γάβγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο με όλη τη δύναμή μου. Η αγωνία μου μεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασμα και αυτοί δεν σταματούσαν, ότι με είχαν εγκαταλείψει!
17 μηνών .
Έψαχνα μάταια να βρω το δρόμο για να γυρίσω σπίτι. Είμαι μόνος και αισθάνομαι χαμένος. Στις περιπλανήσεις μου, συναντάω μερικούς ανθρώπους με καλή καρδιά που με κοιτάνε με θλίψη και μου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ μετα μάτια μου, από τα βάθη της ψυχής μου. Εύχομαι να με υιοθετούσαν. Θα ήμουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όμως, αυτοί απλά λένε:«καημένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».
18 μηνών .
Πριν από μερικές ημέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά μικρά και μεγαλύτερα σαν τα «μικρά μου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και μια ομάδα από τα μικρότερα παιδιά, γελώντας, μου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σημαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες με χτύπησε στο μάτι και, έκτοτε, δεν μπορώ να δω καθόλου με αυτό το μάτι.
 19 μηνων Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι με λυπόντουσαν. Τώρα είμαι πολύ αδύνατος και αδύναμος και η όψη μου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα μου μάτι και οι άνθρωποι με διώχνουν με τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.
20 μηνών .Κινούμαι με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Σήμερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόμο, με χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόμουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόμο, όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικανοποίηση βλέμμα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που με πάτησε. Εύχομαι να με είχε σκοτώσει! Όμως, απλά μου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω μου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια μου δεν με υπακούνε και μόλις με τεράστια δυσκολία μπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόμου. Επί δέκα μέρες έχω μείνει εκτεθειμένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκομαι σε ένα πολύ υγρό μέρος, και φαίνεται ότι ακόμη και το τρίχωμά μου μαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν με προσέχουν, άλλοι λένε: «μην πλησιάζεις». Είμαι σχεδόν αναίσθητος, όμως, μια ελάχιστη δύναμη από τα βάθη του σώματός μου με αναγκάζει να ανοίξω τα μάτια μου. Η γλυκύτητα στη φωνή της με έκανε να αντιδράσω. «Καημένο μου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί με την γυναίκα ήταν ένας άντρας με λευκή ποδιά που με ακούμπησε και είπε: «Λυπάμαι, κυρία μου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον βοηθήσουμε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, με δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα μάγουλά της, συμφώνησε. Όσο καλύτερα μπορούσα, κούνησα την ουρά μου και την ευχαρίστησα, με τα μάτια μου, για τη βοήθειά της να αναπαυτώ ειρηνικά και ήρεμα. Ενώ αισθανόμουν το ελαφρύ τσίμπημα της βελόνας, πριν από αυτόν τον μακρύ ύπνο, η τελευταία μου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν με ήθελε κανείς;».

«Στην πορεία της εξέλιξής του προς τον πολιτισμό ο άνθρωπος απέκτησε μια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσματα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό βασίλειο. Χωρίς να είναι ικανοποιημένος από την κυριαρχία του αυτή, ωστόσο, άρχισε να βάζει ένα κενό μεταξύ της φύσης του και τη φύση των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση μιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύμβολο μια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε μια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσμό της κοινωνίας μεταξύ αυτού και του ζωικού βασιλείου» - Sigmund Freud

«Δεν μπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσμο όμως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσμος».

Προσοχη!!! Γέμισε φόλες η ηλιούπολη...

.



ILIOUPOLIS ANIMAL WELFARE UNION την Πέμπτη, 10 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:50 π.μ. .Σήμερα το πρωί, 10/2, δεσποζόμενο σκυλί δηλητηριάστηκε από φόλα πίσω από το Δημαρχείο της Ηλιούπολης. Δυστυχώς, δεν το πρόλαβαν...




Φόλες και στην Αγ. Μαρίνα, στην οδό Βερμίου. Φυσικό είναι αφού ο Δήμος δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και το τοπικό ζωοφιλικό σωματείο δεν είναι σε θέση να περιθάλψει κανένα ζώο λόγω προβλημάτων. Παρόλο που ο Δήμος αδιαφόρησε στις κλήσεις των δημοτών, το Σωματείο μας ανταποκρίθηκε άμεσα και μετέφερε το μισοπεθαμένο σκυλί από την Βερμίου στον κτηνίατρο κο Γιάννη Σαμολαδά, στην οδό Αναστάσεως, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά που άφησε όλα τα άλλα περιστατικά και ασχολήθηκε με αυτό το ζώο.



.

Γ Ε Ν Ε Θ Λ Ι Α .......

Ούτε επίτηδες να το έκανα κόντευα να ξεχάσω οτι την κυριακη είχα γενέθλια...
Ετρεχα στον ερυθρό για τον μεγάλο μου...
Τέλος καλό....
Περαστικά μας...
Υγεία και μόνο υγεία υπάρχουν και χειρότερα....
Καλό μήνα για όλους!!!