ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50, αστυφιλια, μεταναστευση,
χωρα ρημαγμενη απο εμφυλιους, ανθρωποι με
ουλες και τραυματα βαθια μες στην ψυχη τους
και μια βουγιουκλακη να τους κλεινει το ματι στο απιαστο
ονειρο.Οχι, δεν τα προλαβα αλλα τα κληρονομησα....
Οπως ολοι μας...
Επισης ντρεπομαι που το ομολογω, αλλα δεν ξερω τι ακριβως
ειναι το περιφημο φοντανακι.Το εχω ακουστα αλλα δεν θυμαμαι
να το εχω φαει ποτε.Το φοντανακι πρεπει να τα 'χει τα χρονακια
του λογικα.Καπου στην πορεια εσβησε απο τον χαρτη.
Αν υπηρξε ποτε...
Αντιθετα ειμαι η γενια της βυσσιναδας και του μαρον γκλασε.
Πουλανε ακομα μαρον γκλασε? Κι αντε και πουλανε! Θα μου
αρεσαν ακομα?
Τωρα πια οι βεγγερες αντικατασταθηκαν απο τα SMS
στα κινητα τηλεφωνα.
Τυποποιημενα μηνυματα που στελνονται σε 100 παραληπτες μαζι.
Και που εξισου απροσωπα απαντιουνται.
<Χρονια πολλα, υγεια, ευτυχια>
<Ευχαριστουμε να 'στε παντα καλα!>
Δεν υπαρχει λογος, δεν υπαρχει βλεμμα, δεν υπαρχει αγγιγμα
, δεν υπαρχει σταυρωτο φιλι.Υπαρχει μονο το <Θαυμα> της
κινητης τηλεφωνιας.
Που αντικαθιστα το φονταν.Ομως, τελικα <ολα τριγυρω αλλαζουν
κι ολο τα ιδια μενουν....
Κι αν ψαξουμε, ολο και καπου θα τα βρουμε...
Βλεμματα, αγγιγματα, σταυρωτα φιλια...
Καπου υπαρχουν....Καπου εμμενουν κι επιμενουν...
Το διαβασα...με αγγιξε....το εγραψα...
