Ο Μπαλοτέλι αφιέρωσε τα τέρματα του στην θετή του μητέρα και τόνισε πως για εκείνον όταν την αγκάλιασε ήταν η καλύτερη στιγμή του αγώνα. «Είδαν τους μυς μου και ζήλεψαν», λέει για τον πανηγυρισμό του.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Μάριο Μπαλοτέλι είχε δοθεί για υιοθεσία από τους Γκανέζους γονείς του στην ηλικία των 2 ετών, καθώς δεν μπορούσαν να τον θρέψουν. Την ανατροφή του ανέλαβε ένα ζευγάρι Ιταλών, Εβραϊκής καταγωγής, που του πρόσφερε όσα οι βιολογικοί του γονείς αδυνατούσαν.
Η θετή μητέρα του «Super Mario», ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή του όπως γίνεται κατανοητό, δεν είναι πια τόσο νέα, ωστόσο κατάφερε να ταξιδέψει και να τον δει από κοντά να «σκοτώνει» τα γερμανικά «πάντσερ»...
«Ήταν η καλύτερη βραδιά της ζωής μου, αλλά ελπίζω την Κυριακή (στον τελικό) να είναι ακόμη καλύτερη», ήταν το αρχικό σχόλιο του επιθετικού της Μάντσεστερ Σίτι που συμπλήρωσε:
«Στο τέλος του αγώνα πήγα στη μητέρα μου για να της αφιερώσω τα δύο γκολ. Αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή του ματς. Περίμενα πολύ καιρό γι' αυτή τη στιγμή, διότι η μητέρα μου δεν είναι πια νέα για να κάνει τόσο μεγάλα ταξίδια. Ήθελα να την κάνω ευτυχισμένη. Στον τελικό στο Κίεβο θα είναι και ο πατέρας μου».
Σε ερώτηση για το τι μουσική άκουγε πριν το ματς απάντησε: «Ντρέικ, είναι άλλωστε φίλος μου...»
Για τον ημιτελικό με τη Γερμανία επεσήμανε: «Ασίστ σαν αυτή του πρώτου γκολ μόνο ο Κασάνο μπορεί να δώσει. Ήταν εξαιρετική και η πάσα του Μοντολίβο στο δεύτερο γκολ».
Τέλος, αναφερόμενος στον πανηγυρισμό του στο δεύτερο τέρμα του, σχολίασε: «Δεν νομίζω να τους έκανα να θυμώσουν. Τιμωρήθηκα με κίτρινη κάρτα. Είδαν όμως τους μυς μου και πρέπει να ζήλεψαν...».
12/10/12
17/9/12
Το δώρο μου για σήμερα......
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Σημειο αναφορας σου΄η αγάπη,
σημειο αναφλεξης' ο έρωτας,
Οριο αντοχης σου' απροσδιοριστο,
οριο ανοχης' πεπερασμενο.
Φως απλετο,διαχυτο' η παρουσια σου,
σκια πυκνη, αδιαλυτη' η απουσια σου.
Ιδανικό σου, η απολυτη ελευθερια,
το δίκιο του λαού κι η ευτυχια.
Αγαπη, νάχεις παντα στην καρδια,
πίστη αστείρευτη για τα ιδανικα,
ελπιδα για το αύριο και τα ονειρα,
σοφια στο νου για της ζωης το οραμα...΄.
15/7/12
Δικαίωμα....στο όνειρο....
Συνειδητοποιώ ότι το σπίτι δεν είναι απλώς ενας χώρος για να ζούμε,
, αλλά εκει όπου απολαμβάνουμε όσα επιθυμούμε.Τις πιό καλές στιγμές μας, τις πολύτιμες...
Φωτογραφίες που όταν τις κοιτάζω νιώθω τον αέρα της εξοχής να μπαίνει απ'το ανοιχτο παράθυρο φορτωμένο μυρουδιές απο ρίγανη και βασιλικό.
Που σε κάνουν να βλέπεις τις κουρτίνες απο γάζα να ανεμίζουν, τζιτζικια να τραγουδούν...τρυφερές αγκαλιές σε τσαλακωμένα σεντόνια....
Με λίγα λόγια, να φαντάζεσαι όλα τα ωραία και μαγικά που μπορούν να συμβούν σε ένα σπίτι!!
3/7/12
2/7/12
|
29/6/12
29/5/12
2/5/12
14/4/12
13/4/12
...........................Μ. Παρασκευη
Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.
Ίσως και να 'μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη
φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής
Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά
με τ' αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς
και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια.
Αντίς για όνειρο
Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι
αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια
τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση
μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.
Σαν να 'μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ'
ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά
κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών
το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».
Οδυσσέας Ελύτης, «Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου»
Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.
Ίσως και να 'μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη
φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής
Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά
με τ' αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς
και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια.
Αντίς για όνειρο
Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι
αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια
τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση
μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.
Σαν να 'μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ'
ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά
κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών
το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».
Οδυσσέας Ελύτης, «Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)