Κάθε χειμώνα τον εκπαιδεύω να συμπεριφέρεται όπως όλα τα άλλα παιδάκια στο καράβι που είναι αποδεκτά από τους πάντες και ποτέ κανένας δε φώναξε να τα κλείσουν σε σκυλιέρα.
Ε… μεταξύ μας, όχι και κανένας…εγώ το φωνάζω πάντα, αλλά ποιος με ακούει; Όλοι μου λένε "Δεν ντρέπεσαι; Παιδάκια είναι!".
Κάθε χειμώνα του δείχνω κι όταν έρχεται η μεγάλη στιγμή κωλώνει.
Και τι του ζήτησα; Λίγα απλά πραγματάκια του ζήτησα. Παράδειγμα:
-Θα ουρλιάζεις δυνατά: «Μαμάαααα θέλω παγωτόοοοοο. Θέλωωωω! Θέλωωωω!» και μόλις σου πάρω, θα τρέχεις σε όλο το καράβι, θα βρεις έναν κύριο με ανοιχτόχρωμο πουκάμισο, θα του κάτσεις πάνω όλο το παγωτό σοκολάτα και θα ξεκινήσεις να ουρλιάζεις ακόμα πιο δυνατά. «Μαμάαααααααα, πάει το παγωτό μουυυυυυυυ!
Άλλο πάλι απλό που ζήτησα:
-Θα σου πάρω πατατάκια κι εσύ με λιγδωμένα χέρια που έχουν πιάσει κι όλο το κατάστρωμα, θα τρέχεις λυσσασμένος σα να σε κυνηγάνε χίλιοι δαίμονες. Θα σκορπίσεις όλα τα πατατάκια κάτω, θα σκοντάψεις και με τα καταπληκτικά χεράκια θα πιαστείς από το άσπρο λινό παντελόνι μιας καλοφτιαγμένης κυρίας.Επίσης, για να γίνεις σαν όλα τα καλά και ήσυχα παιδάκια, να πηγαίνεις στις θέσεις στο παράθυρο, να ανεβαίνεις με τα παπουτσάκια σου πάνω σε αυτούς που κάθονται και να ουρλιάζεις δυνατά στο αυτί τους : «Μαμάααααα πότε φτάνουμε επιτέλουςςςςςςς;»
Για να ξεδιψάσεις θα σου πάρω και αναψυκτικό, σαν καλό παιδάκι θα σε πιάσει πάρκινσον και θα το χύσεις στο κατάστρωμα. Εγώ σα σωστή μαμά δε θα το μαζέψω, μέχρι να σωριαστούν κάνα δυό που θα γλιστρήσουν αμέριμνα πάνω του.
Αν και με αυτό το κόλπο δε σε αγαπήσουν όλοι και δεν πουν τι χαριτωμένο παιδάκι, έχουμε κι άλλο σχέδιο.
-Θα πας μέσα που θα βλέπουν τηλεόραση και θα ουρλιάζεις σα να σε σκίζουν στα δυο σα σαρδέλα : «Θέλω παιδικάαααααααααα, θέλω παιδικάαααααααα, θέλω παιδικάααααααααα!»
Για να γίνεις το νούμερο ένα αγγελούδι, θα δανειστούμε το καρότσι από την ξαδέρφη μου με το μπέμπη μέσα, θα το πάρεις και θα το τσουλάς τρέχοντας και θα φροντίζεις να πάρεις σβάρνα, όλους τους επιβάτες και το πλήρωμα.
Τόσες πρόβες, τόση κούραση, τόση εκπαίδευση κι ακόμα να τα καταφέρει.
Μήπως να αρχίσω να ανησυχώ σοβαρά για τις ικανότητες του σκύλου μου;
Πάλι θα πάμε στο καράβι και θα μας δείχνουν όλοι με το δάκτυλο και θα λένε:
«Κυρά μου είσαι τρελή; Τι το κουβάλησες το κοπρόσκυλό σου στο κατάστρωμα; Να το πας στη σκυλιέρα, άει σιχτίρ πια με εσάς τις φιλόζωες!».
