23/5/14
"Απλά ένας σκύλος"
Ο «απλά ένας σκύλος»
Συχνά διάφοροι φίλοι και γνωστοί μου λένε «Χαλάρωσε, είναι απλά ένας σκύλος», ή «Ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα και είναι απλά ένας σκύλος».
Μ...ερικές από τις πιο υπερήφανες στιγμές μου συνδέονται μ’ αυτόν τον «απλά έναν σκύλο». Πολλές ώρες έχουν περάσει με μοναδική μου συντροφιά αυτόν τον «απλά έναν σκύλο» και ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα ασήμαντος. Σε μερικές από τις πιο δυστυχισμένες στιγμές μου πάλι κοντά μου ήταν αυτός ο «απλά ένας σκύλος». Σ’ αυτές τις σκοτεινές ημέρες το ευγενικό άγγιγμα αυτού του «απλά ένας σκύλος» μου παρείχε παρηγοριά και το κίνητρο να βγάλω την ημέρα.
Εάν και εσείς νομίζετε ότι είναι «απλά ένας σκύλος», προφανώς καταλαβαίνετε και φράσεις, όπως «απλά ένας φίλος», «απλά ένα ηλιοβασίλεμα» ή «απλά μια υπόσχεση».
Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» έφερε στη ζωή μου την πραγματική έννοια της φιλίας, της εμπιστοσύνης και της αγνής και απλής χαράς. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» φέρνει στην επιφάνεια τη στοργή και την υπομονή που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Εξαιτίας αυτού του «απλά ένας σκύλος», θα ξυπνήσω το πρωί, θα κάνω μεγάλες βόλτες και θα ανυπομονώ για το μέλλον.
Για μένα, και για πολλούς άλλους ανθρώπους σαν και μένα, δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Ενσαρκώνει όλες μας τις ελπίδες και τα όνειρα για το μέλλον, τις αγαπημένες αναμνήσεις του παρελθόντος και την αγνή χαρά της στιγμής. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» εξωτερικεύει όλα τα καλά μου στοιχεία και απομακρύνει τις σκέψεις μου από τον εαυτό μου και τα προβλήματα της ημέρας.
Ελπίζω ότι κάποια μέρα οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Είναι αυτός που μου δίνει ανθρωπιά και με κάνει να μην είμαι «απλά ένας άνδρας» ή «απλά μια γυναίκα».
Οπότε, την επόμενη φορά που θα ακούσεις τη φράση «απλά ένας σκύλος», χαμογέλασε, γιατί «απλά δεν καταλαβαίνουν».
Συχνά διάφοροι φίλοι και γνωστοί μου λένε «Χαλάρωσε, είναι απλά ένας σκύλος», ή «Ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα και είναι απλά ένας σκύλος».
Μ...ερικές από τις πιο υπερήφανες στιγμές μου συνδέονται μ’ αυτόν τον «απλά έναν σκύλο». Πολλές ώρες έχουν περάσει με μοναδική μου συντροφιά αυτόν τον «απλά έναν σκύλο» και ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα ασήμαντος. Σε μερικές από τις πιο δυστυχισμένες στιγμές μου πάλι κοντά μου ήταν αυτός ο «απλά ένας σκύλος». Σ’ αυτές τις σκοτεινές ημέρες το ευγενικό άγγιγμα αυτού του «απλά ένας σκύλος» μου παρείχε παρηγοριά και το κίνητρο να βγάλω την ημέρα.
Εάν και εσείς νομίζετε ότι είναι «απλά ένας σκύλος», προφανώς καταλαβαίνετε και φράσεις, όπως «απλά ένας φίλος», «απλά ένα ηλιοβασίλεμα» ή «απλά μια υπόσχεση».
Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» έφερε στη ζωή μου την πραγματική έννοια της φιλίας, της εμπιστοσύνης και της αγνής και απλής χαράς. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» φέρνει στην επιφάνεια τη στοργή και την υπομονή που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Εξαιτίας αυτού του «απλά ένας σκύλος», θα ξυπνήσω το πρωί, θα κάνω μεγάλες βόλτες και θα ανυπομονώ για το μέλλον.
Για μένα, και για πολλούς άλλους ανθρώπους σαν και μένα, δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Ενσαρκώνει όλες μας τις ελπίδες και τα όνειρα για το μέλλον, τις αγαπημένες αναμνήσεις του παρελθόντος και την αγνή χαρά της στιγμής. Αυτός ο «απλά ένας σκύλος» εξωτερικεύει όλα τα καλά μου στοιχεία και απομακρύνει τις σκέψεις μου από τον εαυτό μου και τα προβλήματα της ημέρας.
Ελπίζω ότι κάποια μέρα οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι «απλά ένας σκύλος». Είναι αυτός που μου δίνει ανθρωπιά και με κάνει να μην είμαι «απλά ένας άνδρας» ή «απλά μια γυναίκα».
Οπότε, την επόμενη φορά που θα ακούσεις τη φράση «απλά ένας σκύλος», χαμογέλασε, γιατί «απλά δεν καταλαβαίνουν».
14/4/14
4/4/14
Παγκόσμια ήμερα για τα αδεσποτάκια σήμερα!!!!!!
"Τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν"
Η ομάδα "Μάθε να αγαπάς", μια ομάδα μαθητών της Β' Δημοτικού από τα εκπαιδευτήρια Δούκα, επισκέφτηκε την Πέμπτη το πρωί κάποια από τα αδέσποτα σκυλάκια που φιλοξενεί η Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης.
Οι εκπαιδευτικοί πήραν αυτή την εξαιρετική πρωτοβουλία, αποδεικνύοντας ότι γνωρίζουν βαθιά πως η εκπαιδευτική διαδικασία δεν περιορίζεται μέσα στην τάξη και δεν είναι συνυφασμένη αποκλειστικά με τα μαθήματα του σχολείου. Γνώση είναι η γλώσσα, τα μαθημ...ατικά, η ιστορία αλλά γνώση είναι και η αγάπη, ο σεβασμός, η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη. Ειδικότερα, η διαμόρφωση φιλοζωικής συνείδησης είναι κάτι που δε θα πρέπει να λείπει από τη διαδικασία της μάθησης, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας στην Ελλάδα όσον αφορά στην προστασία των ζώων.
Άλλωστε, τα παιδιά είναι οι πολίτες του μέλλοντος. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι, αν ενημερωθούν σωστά και στην κατάλληλη στιγμή θα μάθουν να σέβονται, να βοηθούν, να αγαπούν και να προστατεύουν τα ζώα, όπως θα έπρατταν και για τους συνανθρώπους τους. Λένε ότι το μυαλό των παιδιών απορροφάει σαν σφουγγάρι τη γνώση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως και ότι εκείνη η αγνή, παιδική καρδιά απορροφάει σαν σφουγγάρι συναισθήματα, που συντροφεύουν το άτομο σε όλη την πορεία της ζωής του. Από εμάς τους μεγάλους εξαρτάται με τι θα διαλέξουμε να "γεμίσουμε" εκείνες τις τρυφερές καρδιές.
Ας ακολουθήσουμε όλοι λοιπόν, γονείς και εκπαιδευτικοί, το λαμπρό παράδειγμα των υπέροχων αυτών δασκάλων και των μαθητών τους! Ας μάθουμε τα παιδιά να μη φοβούνται, να μην εγκαταλείπουν, να μην κακοποιούν τα ζώα, αλλά να υιοθετούν, να τα φροντίζουν, να τα σέβονται και να τα προστατεύουν. Ας τα φέρουμε σε επαφή με ένα αδεσποτάκι που άλλωστε δεν διάλεξε να βρεθεί μόνο του στο δρόμο. Είναι σίγουρο ότι μόλις αφήσουμε τα βλέμματά τους να συναντηθούν, μόλις εκείνη η μικρή παλάμη χαϊδέψει την τρυφερή μουσούδα, θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά σε ένα μέλλον χωρίς αδέσποτα ζώα! Σε ένα μέλλον ανθρώπων με φιλοζωική συνείδηση, με μεγάλη ψυχή και παιδική καρδιά.
27/3/14
7 σχόλια που δεν πρέπει ποτέ να πείτε σε…σκυλογονιό
Μερικά πράγματα δεν πρέπει να λέγονται ποτέ. Ακόμη κι αν κάτι σας ακούγεται ωραίο, υπάρχουν κάποια σχόλια που δεν πρέπει ποτέ να κάνετε σε σκυλομπαμπά ή σκυλομαμά. Εδώ θα σας αναφέρουμε 7 τέτοιου είδους σχόλια. Πόσα από αυτά έχετε άραγε ακούσει εσείς;
1.«Έχεις σκυλιά, γιατί δεν έχεις παιδιά, σωστά;»
Όχι μόνον είναι ένα αγενέστατο σχόλιο, αλλά και υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που απολαμβάνουν και τα δύο είδη παιδιών: Και τα ανθρώπινα, αλλά και τα σκυλοπαιδάκια. Εάν είσαι κάποιος που επέλεξες να κάνεις παιδιά και μετά κοιτάζεις περιφρονητικά εμένα ή κάποιον από τα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έκαναν από επιλογή τους παιδιά, σκέψου δύο φορές προτού μιλήσεις. Δεν είμαστε λιγότερο άνθρωποι, επειδή δεν έχουμε ανθρώπινα παιδιά. Για την ακρίβεια, μερικοί από εμάς νιώθουν πάρα πολύ πλούσιοι, επειδή έχουν αξιωθεί να έχουν στη ζωή τους την παρουσία σκύλου.
2.«Πέθανε ο σκύλος σου; Ε και; Πάρε άλλον»
Παρά το γεγονός ότι, αρχικά, απαγόρευσα στον εαυτό μου να επιτρέψει ξανά σε σκύλο να μπει στη ζωή και στην καρδιά μου, 30 μέρες μετά την απώλεια του σκύλου μου το 2008, έβαλα έναν άλλο σκύλο στη ζωή μου. Για πάρα πολλούς από εμάς η φράση «Ε και, πάρε έναν άλλον», όταν έχουμε χάσει τον σκύλο μας, αφενός δηλώνει έλλειψη ευαισθησίας και είναι εντελώς σκληρό, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις. Δεν αντικαθιστούμε τους ανθρώπους όταν «φεύγουν» και οι σκυλογονείς αισθάνονται το ίδιο: Η ζωή είναι αναντικατάστατη σε οποιαδήποτε μορφή της.
3.«Τα σκυλάκια δεν πρέπει να επιτρέπονται στα έπιπλα/κρεββάτι»
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε από την AmericanPetProductsAssociation,
σχεδόν τα μισά σκυλιά κοιμούνται με τους ιδιοκτήτες τους στα κρεββάτια τους. Το πού και πώς ο καθένας επιτρέπει να ζουν τα σκυλάκια του είναι αποκλειστικά δική του υπόθεση. Πέραν αυτού, κάποιοι από εμάς κοιμούνται καλύτερα, αισθάνονται πιο ήρεμοι και, γενικά, είναι πολύ πιο θετικοί άνθρωποι με την παρουσία ενός σκύλου δίπλα τους.
4.«Αυτό το σκυλί δεν καταλαβαίνει τι του λες»
Μιλάω στο σκυλί μου. Σηκώστε το χέρι σας αν και εσείς συγκαταλέγεστε στα εκατομμύρια ανθρώπων που μιλάνε στα σκυλόπαιδά τους. Το κάνω όταν βάζω μπουγάδα, όταν μπαίνω σε κάποιο κατάστημα φιλικό προς τα κατοικίδια, όταν οδηγώ. Μπορεί να μην καταλαβαίνει τη φράση «Η μαμά χρειάζεται καινούρια παπούτσια», αλλά ξέρει καλά τον τόνο της φωνής μου και ανταποκρίνεται είτε κουνώντας την ουρίτσα του είτε γέρνοντας το κεφαλάκι του. Τα σκυλάκια είναι ζώντες οργανισμοί και είναι γεγονός ότι καταλαβαίνουν πολλά από αυτά που τους λέμε. Ας κοιτάζει, λοιπόν, ο καθένας τη δουλειά του και αν δεν σου αρέσει που μιλάω στον σκύλο μου, μην κρυφακούς!
5.«Θα έπρεπε να κάνεις ευθανασία σ’αυτό το σκυλί. Σου κοστίζει πάρα πολλά χρήματα»
Η απόφαση να κάνεις ευθανασία στο πολυαγαπημένο σου κατοικίδιο είναι πάρα πολύ προσωπική και ψυχικά επίπονη. Το γνωρίζω γιατί το έχω περάσει. Το να μου πει, λοιπόν, κάποιος να κάνω ευθανασία στον σκύλο μου, για να περιορίσω τα έξοδά μου, αποτελεί λόγο να βγάλω εντελώς από τη ζωή μου αυτόν τον άνθρωπο και είμαι σίγουρη ότι δεν νιώθω μόνον εγώ έτσι…
6.«Δεν θα έπρεπε να αφήνεις αυτό το σκυλί να σε φιλάει»
Το στόμα ΜΟΥ, το πρόσωπό ΜΟΥ, το σκυλί ΜΟΥ, η ζωή ΜΟΥ: Αυτοί οι παράγοντες από μόνοι τους αποτελούν τον λόγο που τα φιλιά επιτρέπονται. Αν δεν σου αρέσει, μην κοιτάς!
7.«Θα χαρώ πολύ να έρθεις, αλλά χωρίς τον σκύλο»
Δεν έχω την απαίτηση να μου επιτρέπεται να παίρνω τον σκύλο μου παντού και πάντα, αλλά αν δεν τον θέλεις στο σπίτι σου, επειδή δεν συμπαθείς τα σκυλιά, τότε λυπάμαι, αλλά ούτε εγώ σε συμπαθώ!!!!!!!!!!!
Πηγή:http://www.pet360.com/
www.citycodemag.com
13/3/14
8/3/14
Αχ, Γυναίκες..Γυναίκες.....
Η ημέρα της «Μαχόμενης για τα εργατικά δικαιώματα γυναίκας» που είναι η 8η Μαρτίου έχει καταντήσει να χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: Στο μεν πρώτο ανήκουν οι γυναίκες χαμηλού IQ που νομίζουν ότι γιορτάζουν και χαίρονται με λουλούδια σαν να δέχονται και πρόταση γάμου. Στο δεύτερο στρατόπεδο ανήκουν εκείνες που έχουν γνώση του εορτασμού και που γράφουν-γράφουν, λένε-λένε για την ισότητα της γυναίκας στην εργασία και στην κοινωνία. Υπάρχει και μία μερίδα γυναικών που γνωρίζει ότι μία τέτοια ημέρα κλαις και δεν γιορτάζεις.
Η ημέρα της «Μαχόμενης για τα εργατικά δικαιώματα γυναίκας» που είναι η 8η Μαρτίου έχει καταντήσει να χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: Στο μεν πρώτο ανήκουν οι γυναίκες χαμηλού IQ που νομίζουν ότι γιορτάζουν και χαίρονται με λουλούδια σαν να δέχονται και πρόταση γάμου. Στο δεύτερο στρατόπεδο ανήκουν εκείνες που έχουν γνώση του εορτασμού και που γράφουν-γράφουν, λένε-λένε για την ισότητα της γυναίκας στην εργασία και στην κοινωνία. Υπάρχει και μία μερίδα γυναικών που γνωρίζει ότι μία τέτοια ημέρα κλαις και δεν γιορτάζεις.
Η γυναίκα άνοιξε εδώ και χρόνια ένα λάκκο θεωρώντας ότι κατέκτησε δικαιώματα.
Ποια είναι τα δικαιώματα; Να έχεις δικαίωμα στην δουλειά, να έχεις δικαίωμα στη μητρότητα, να έχεις δικαίωμα στα κοινά και να λένε όλοι: «Μα καλή μου, πώς τα καταφέρνεις;» Νιώθεις μία περηφάνια για τα καλά λόγια αλλά κρύβεις ότι φόρεσες λευκό νυφικό για να δηλώσεις δημοσίως την αλώβητη παρθενία σου, ότι κάνεις δίαιτα του γιαουρτιού και των δημητριακών γιατί φοβάσαι πως ο χοντρός σύζυγός σου θα βρει κάποια που δεν έχει επιδράσει η βαρύτητα στο κορμί της (ακόμα), ότι δεν κάθεσαι στην κορυφή του τραπεζιού γιατί εθιμοτυπικά αυτή ανήκει στον άντρα, ότι έχεις συνηθίσει να βλέπεις διαφημίσεις που κατασπαράζουν την γυναικεία αξιοπρέπεια αγκαλιά με τις κόρες σου στον καναπέ, ότι θα σε χαρακτηρίσουν «πουτάνα» αν τολμήσεις και ερωτευθείς κάποιον στην διάρκεια του γάμου σου, ότι θα πλύνεις και τα πιάτα μετά από το 10ωρο εργασίας και θα ξεπεράσεις το σχόλιο: «Έχω να φάω σπιτικό φαγητό από τότε που ζούσα με τη μάνα μου».
Οι γυναίκες τα έκαναν μαντάρα στην προσπάθεια να μπούνε στον κόσμο τον αντρικά φτιαγμένο χωρίς να τους περάσει ούτε μία στιγμή από το μυαλό ότι έπρεπε να φτιάξουν έναν άλλον κόσμο. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε τις γυναικείες φωνές διαμαρτυρίας για την 17χρονη Ιρακινή που λιθοβολήθηκε γιατί ερωτεύθηκε, όταν η γειτόνισσά μας ουρλιάζει κάθε Σάββατο από το ξύλο που τρωει από σύζυγο και γιο.
Οι γυναίκες που είναι «στα πράγματα» ξέρουν πολύ καλά γιατί είναι εκεί. Βάζουν και αυτές το λιθαράκι τους στην κατάντια της γυναικείας ύπαρξης. Σιώπησαν για να μπουν στο σύστημα. Κοίταξαν την πάρτη τους αφήνοντας έξω από τον χορό γυναίκες που τραβούν πραγματικά ζόρια. Τίποτα δεν κέρδισαν οι γυναίκες από την στιγμή που σε κάθε μητροπολιτικό δήμο υπάρχει υποστήριξη για κακοποιημένες γυναίκες. Αναρωτιέσαι απλά πώς είναι δυνατόν να βρίσκεσαι ως γυναίκα στην Βουλή όταν γνωρίζεις ότι υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα οικογενειακά «Γκουαντανάμο».
Κάντε μας λοιπόν την χάρη, γυναίκες της 8ης Μαρτίου, να βγείτε να το γιορτάσετε με τις φίλες σας γιατί η απιστία τέτοια ημέρα δεν πιάνεται, εθιμοτυπικά. Μόνο να γνωρίζετε ότι όταν ξεπεράσετε αυτό το αναθεματισμένο ταμπού του σεξ, από το παιδικό σας φλερτ στον σύζυγο και από αυτόν μέχρι τον προϊστάμενό σας, ίσως τότε καταλάβετε ότι οι δήθεν αγώνες σας μεταμόρφωσαν απλά τον φερετζέ σε στρινγκ.
Ποια είναι τα δικαιώματα; Να έχεις δικαίωμα στην δουλειά, να έχεις δικαίωμα στη μητρότητα, να έχεις δικαίωμα στα κοινά και να λένε όλοι: «Μα καλή μου, πώς τα καταφέρνεις;» Νιώθεις μία περηφάνια για τα καλά λόγια αλλά κρύβεις ότι φόρεσες λευκό νυφικό για να δηλώσεις δημοσίως την αλώβητη παρθενία σου, ότι κάνεις δίαιτα του γιαουρτιού και των δημητριακών γιατί φοβάσαι πως ο χοντρός σύζυγός σου θα βρει κάποια που δεν έχει επιδράσει η βαρύτητα στο κορμί της (ακόμα), ότι δεν κάθεσαι στην κορυφή του τραπεζιού γιατί εθιμοτυπικά αυτή ανήκει στον άντρα, ότι έχεις συνηθίσει να βλέπεις διαφημίσεις που κατασπαράζουν την γυναικεία αξιοπρέπεια αγκαλιά με τις κόρες σου στον καναπέ, ότι θα σε χαρακτηρίσουν «πουτάνα» αν τολμήσεις και ερωτευθείς κάποιον στην διάρκεια του γάμου σου, ότι θα πλύνεις και τα πιάτα μετά από το 10ωρο εργασίας και θα ξεπεράσεις το σχόλιο: «Έχω να φάω σπιτικό φαγητό από τότε που ζούσα με τη μάνα μου».
Οι γυναίκες τα έκαναν μαντάρα στην προσπάθεια να μπούνε στον κόσμο τον αντρικά φτιαγμένο χωρίς να τους περάσει ούτε μία στιγμή από το μυαλό ότι έπρεπε να φτιάξουν έναν άλλον κόσμο. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε τις γυναικείες φωνές διαμαρτυρίας για την 17χρονη Ιρακινή που λιθοβολήθηκε γιατί ερωτεύθηκε, όταν η γειτόνισσά μας ουρλιάζει κάθε Σάββατο από το ξύλο που τρωει από σύζυγο και γιο.
Οι γυναίκες που είναι «στα πράγματα» ξέρουν πολύ καλά γιατί είναι εκεί. Βάζουν και αυτές το λιθαράκι τους στην κατάντια της γυναικείας ύπαρξης. Σιώπησαν για να μπουν στο σύστημα. Κοίταξαν την πάρτη τους αφήνοντας έξω από τον χορό γυναίκες που τραβούν πραγματικά ζόρια. Τίποτα δεν κέρδισαν οι γυναίκες από την στιγμή που σε κάθε μητροπολιτικό δήμο υπάρχει υποστήριξη για κακοποιημένες γυναίκες. Αναρωτιέσαι απλά πώς είναι δυνατόν να βρίσκεσαι ως γυναίκα στην Βουλή όταν γνωρίζεις ότι υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα οικογενειακά «Γκουαντανάμο».
Κάντε μας λοιπόν την χάρη, γυναίκες της 8ης Μαρτίου, να βγείτε να το γιορτάσετε με τις φίλες σας γιατί η απιστία τέτοια ημέρα δεν πιάνεται, εθιμοτυπικά. Μόνο να γνωρίζετε ότι όταν ξεπεράσετε αυτό το αναθεματισμένο ταμπού του σεξ, από το παιδικό σας φλερτ στον σύζυγο και από αυτόν μέχρι τον προϊστάμενό σας, ίσως τότε καταλάβετε ότι οι δήθεν αγώνες σας μεταμόρφωσαν απλά τον φερετζέ σε στρινγκ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)