να διαμαρτυρηθεί για την παρότρυνση στους μαθητές να παρακολουθήσουν την κινηματογραφική παραγωγή <<Οι ζωές των άλλων>>.
Στους φίλους του σινεμά, έχει καταγραφεί ως μια απο τις σημαντικότερες στιγμες του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου.
Για το ΚΚΕ, η ταινία επιχειρει να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα στην πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία.Με πολιτικό θράσος που του επιτρέπει το καθεστως απόλυτης ασυλίας που απολαμβανει το κόμμα της Αλέκας Παπαρήγα,το ΚΚΕ παρεμβαίνει για να καταγγείλει αντικομμουνιστική υστερία στο 3ο Λύκειο Παλαιού Φαλήρου.Το ΚΚΕ εχει κάθε δικαίωμα να ασελγεί επι της Ιστορίας, αλλά και να προσθέτει την πρόθεση <<αντί>> όπου και όποτε νομίζει, ακόμη και ως προς το Σύνταγμα της χώρας.
Κατακεραυνώνει ωστόσο όσους επιχειρούν να τη χρησιμοποιήσουν προκειμένου να καταγγείλουν πολιτικά τις επιλογές του Περισσού. Η ασυλία αυτή οδηγει το ΚΚΕ και τις απο αυτο εξαρτώμενες οργανώσεις σε ερμηνείες της πραγματικότητας.
Είναι αξιοπερίεργο πως η συντριπτική πλειοψηφία των ερμηνειών αυτών ταυτίζονται με επιλογές των δεξιών και υπερδεξιών πολιτικών οργανισμών στη χώρα.
Συμπέρασμα: Το ΚΚΕ είναι η πλέον δεξιά απόκληση του εργατικού κινήματος.
Ο Πουπάκης μπροστά του είναι αριστεριστής, ο δε Γιάννης Μανώλης κάτι σαν τον Λέων τρότσκι.
Δεν χρειάζεται να μιλήσω εκτενώς για την επιτυχία που γνώρισε παγκοσμίως η ταινία. Έχει τιμηθεί με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας κι έχει σαρώσει σε όλα τα φεστιβάλ κινηματογράφου (58 βραβεία συγκεκριμένα). Υπάρχει βεβαίως και η άλλη άποψη: πως «οι ζωές των άλλων» είχαν σαν σκοπό να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να ‘κρύψουν’ σύγχρονους ολοκληρωτικούς θεσμούς, όπως λόγου χάρη το Γκουαντανάμο, προς όφελος των δυτικών καπιταλιστικών χωρών. Το ένα όμως δεν αναιρεί το άλλο. Ο ολοκληρωτισμός δεν έχει χρώμα ή προέλευση. Πάντοτε ήταν ο ίδιος, απλώς του έδιναν διαφορετικό όνομα, κατα πώς βόλευε στην κάθε περίπτωση. Ο χαφιεδισμός, το φακέλωμα, η τυφλή υποταγή στο καθεστώς και η εκμηδένιση των αντιφρονούντων είναι φαινόμενα διαχρονικά που ισχύουν μέχρι σήμερα. Και βεβαίως καθόλου υπερβολή δεν είναι πως οι μισοί ανατολικογερμανοί σπιούνευαν τους άλλους μισούς, κάτι που ίσχυε σε όλες τις χώρες όπου είχε εφαρμοστεί ο κομμουνισμός (και ισχύουν μέχρι σήμερα...). Αλλά επειδή είμαστε ανθρώποι ελεύθεροι κι όχι δούλοι, μπορείτε να δείτε παράλληλα το «Goodbye Lenin», μια άλλη γερμανική ταινία η οποία προβάλλει τα ‘καλά’ του κομουνισμού. Η αποτίμηση και τα συμπεράσματα δικά σας...
