Φθινοπωρινες θυμισες....

Tούτες τις πρώτες μέρες του φθινοπώρου από μικρό παιδί ένιωθα μια ζεστασιά μέσα μου. Ένιωθα ότι με αυτό το μάζεμα πια μέσα στο σπίτι, θα έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλον. Μου προκαλούσαν μια γλυκειά αγωνία, όλες αυτές οι προετοιμασίες εν όψει των σχολειών που άνοιγαν. Αλλά και στο σπίτι... μου άρεσαν όλες αυτές οι ετοιμασίες για τις βροχερές και κρύες μέρες που πλησίαζαν Πάντα η μητέρα μου από νωρίς φρόντιζε να είναι έτοιμες οι μπλε ποδιές μας. Με τα ολόλευκα καλοσιδερωμένα άσπρα γιακαδάκια τους. Αλλά και τα παπούτσια μας και οι κάλτσες μας. Ήταν δε η εποχή που έπρεπε να φροντίσουμε για τα παλτά μας. Τα κρύα και τα χιόνια ήταν πολύ πιο άγρια τότε. Για το σχολείο μας υπήρχε ένα μονοπάτι. Χωμάτινο, δίχως σκάλες.Επίσης πριν ακόμη ανοίξουν τα σχολεία, ετοιμάζαμε τα τετράδια μας, τα μολύβια μας, τις σβύστρες μας. Τη σχολική τσάντα, που μέσα της θα είχαμε όλα αυτά τα πολύτιμα εφόδια της γνώσης μας. Τα τετράδια τα ντύναμε με αυτοκόλλητο μπλε ή διάφανο κάλλυμα. Για να μην φθαρούν και να είναι όμορφα κατά τη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς. Το ίδιο κάναμε και στα βιβλία μας, όταν μας τα έδιναν στο σχολείο. Και νιώθαμε ένα δέος, όταν ανοίγαμε το καινούργιο βιβλίο, και προσεκτικά με καθαρά και στρογγυλά γράμματα, βάζαμε το όνομα μας. Της μαθητρίας της 4ης Δημοτικού....Τα μολύβια... τι τρέλλα είχα με τα μολύβια! Πάντα φρόντιζα να έχουν μύτη μυτερή για να μπορώ να γράφω όσο το δυνατόν πιο όμορφα και στρογγυλά γράμματα. Ήταν τακτοποιημένα μέσα στην κασετίνα μου, μαζί με την σβύστρα, την ξύστρα και τους χάρακες. Θυμάμαι στο σχολείο είχαμε κάτι καρτέλες πιασμένες από έναν κρίκο. Εκεί σε κείνες τις καρτέλες μαθαίναμε το Αλφάβητο. Κάθε καρτέλα και ένα γράμμα. Και από κάτω από το γράμμα λέξεις που ξεκινούσαν με αυτό. Επίσης είχαμε και κάτι τετράδια τα οποία ήταν μισά με ρίγες και στο υπόλοιπο λευκό ζωγραφίζαμε. Εκεί σε κείνο το τετράδιο μου ζωγράφισε ο μπαμπάς έναν ψαρά - εμένα μου φάνηκε δύσκολος για να τον κάνω- και ο δάσκαλος μου κόντεψε να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Ο μπαμπάς δεν φημίζεται για την καλιτεχνική του φλέβα...!

Είχαμε επίσης κι εκείνα τα τετράδια τα γεμάτα μικρά κουτάκια, για την αριθμητική. Που πάντα με παίδευαν, αφού προσπαθούσα να είναι τα νούμερα συμμετρικά μέσα τους.
Δεν ζητούσαμε τότε. Όμως η μαμά πάντα έκανε διάφορες λιχουδιές και ήταν όμορφα. Είπα λιχουδιές ε... Θυμήθηκα που έφερνε ο μπαμπάς κάτι μικρά χάρτινα πακετάκια. Μέσα είχαν σοκολάτες μικρές ΙΟΝ. Δεν υπήρχαν όλες αυτές οι τεράστιες σοκολάτες που βρίσκουμε παντού σήμερα. Τι χαρά κάναμε με εκείνες τις σοκολάτες! Και με τα μπισκοτολούκουμα...

Οι βροχές άρχιζαν και εκείνο που μου άρεσε πολύ, ακόμη και σήμερα το βρίσκω εκπληκτικό, ήταν το χαλί από τα φύλλα που στρωνόταν στη γη. Ένα χαλί με τόσο όμορφη φούγκα που θα ζήλευε και η πιο έμπειρη υφάντρα. Με περίτεχνους κόμπους και χιλιάδες χρώματα. Κίτρινα, καφετιά, κοκκινωπά και πορτοκαλιά... το χαλί αυτό ήταν ένα αριστούργημα φτιαγμένο από την φύση. Κι εμείς το χαιρόμασταν και το χαζεύαμε. Σαν κάτι πολύτιμο
Και φυσικά τα αδιαβρόχα... δεν μου πολυάρεσαν αλλά δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα τότε. Μου άρεσε να με χτυπά η βροχή και να τη νιώθω στο πρόσωπο μου. Να γίνομαι παπί...Ήταν όμορφα χρόνια τότε. Σαν παιδιά δεν νιώθαμε καμμιά πίεση. Ρουφούσαμε ότι όμορφο υπήρχε στη ζωή μας σαν τις μέλισσες που ρουφούν το νέκταρ. Εκείνο που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τότε, ήταν το πόσο πολύτιμες θα ήταν όλες αυτές οι αναμνήσεις για την ζωή μας στο πέρασμα των χρόνων. Πόσο πολύ θα μας βοηθούσαν και θα μας ατσάλωναν. Γιατί δεν είναι απαραίτητο να ατσαλώνεις μόνο μέσα από άσχημες εμπειρίες και καταστάσεις...Κράτησα στη μνήμη μου όμορφες εικόνες από το παρελθόν. Εικόνες των φθινοπώρων μου. Που δεν θα σβήσουν όσα χρόνια και να περάσουν. Που θα με συντροφεύουν και θα είναι συνταξιδιώτες μου μέχρι να χαθώ κι εγώ. Ως το τέλος. Γιατί όλα κάποτε τελειώνουν. Ακόμη και αυτή η ζωή μας που τη ζούμε και την κοιτάζουμε ο καθένας με τα δικά του μάτια...Αλλά τουλάχιστον όσο υπάρχω θα προσπαθώ να ζω τις εποχές και να περνώ μέσα από αυτές, ήρεμα, γλυκά και τρυφερά. Όσο αυτό γίνεται. Θα προσπαθώ να μπορώ να χαίρομαι τις στιγμές, τα φθινοπωρινά χρώματα στην παλέτα της ζωής μου και ότι άλλο όμορφο υπάρχει. Γιατί υπάρχουν και άλλα... έξω από εμένα.Η ώρα πέρασε... έτσι είναι με τις αναμνήσεις! Χάνεσαι μέσα στον χρόνο... Ας κλείσω λοιπόν το κουτάκι τους, και ας ευχηθώ να είναι κι αυτό το φθινόπωρο όμορφο, όπως εκείνα των παιδικών μου χρόνων....

Τα προσωπα της αγαπης.....

Ζωή είναι η ύπαρξη της αγάπης.
Λογική είναι η αγάπη που υπολογίζει.
Μελέτη είναι η αγάπη που αναλύει.
Επιστήμη είναι η αγάπη που ερευνά.
Φιλοσοφία είναι η αγάπη που σκέπτεται.
Θρησκεία είναι η αγάπη που αναζητάει το Θεό
Αλήθεια είναι η παντοτινή αγάπη.
Ιδανικό είναι η αγάπη που ανεβάζει.
Πίστη είναι η αγάπη που μεταδίδεται.
Ελπίδα είναι η αγάπη που ονειρεύτεται.
Καλοσύνη είναι η αγάπη που βοηθάει.
Αδελφικότητα είναι η αγάπη που αγκαλιάζει
Θυσία είναι η υπέρτατη αγάπη
Απάρνηση είναι η αγάπη που εγκαταλείφθηκε
Συμπάθεια είναι η αγάπη που χαμογελάει
Δουλειά είναι η αγάπη που «χτίζει»
Αδιαφορία είναι η αγάπη που κρύβεται
Απελπισία είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο
Πάθος είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία
Ζήλια είναι η αγάπη που πληγώθηκε
Υπερηφάνεια είναι η αγάπη που τραυματίστηκε
Πρόκληση είναι η αγάπη που υποβαθμίστηκε
Τέλος, το μίσος που οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι το αντίθετο της αγάπης, δεν είναι παρά η αγάπη που αρρώστησε βαριά...

Θα διαλέξω τη ζωή, γιατί εκεί μέσα υπάρχουν όλα τα πρόσωπα της αγάπης...

<Τορο> επι δυο ισον...2

Σε δαιμονιώδη φόρμα ο Βασίλης Τοροσίδης, εκτός από τον τίτλο του MVP του μεγάλου ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, διεκδικεί και τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη σε αυτές τις πρώτες στροφές του πρωταθλήματος. Απόψε έδωσε με την απόδοση του τη νίκη για τρίτο συνεχόμενο ματς, πετυχαίνοντας μάλιστα καθοριστικά γκολ που μεταφράζονται σε νίκες για τον μέτριο, ως τώρα, αγωνιστικά Ολυμπιακό.

Εκτός από τα δύο αποψινά του τέρματα, το ένα με εξαιρετική προσωπική ενέργεια, που ξεκίνησε κάτω από το κέντρο και το δεύτερο με κίνηση που θα ζήλευε σέντερ φορ κλάσης, έπαιξε και ως αμυντικό χαφ, αποτελώντας «κυματοθραύστη» των επιθέσεων των παικτών της ΑΕΚ, όταν η Ένωση είχε τον έλεγχο του αγώνα.

Έτσι, μετά την Άλκμααρ και τον ΠΑΟΚ, ο Βασίλης Τοροσίδης γίνεται δήμιος και της ΑΕΚ. Ο νέος προπονητής των «ερυθρολεύκων», Βραζιλιάνος Ζίκο, πιθανόν να μην ήξερε τα ονόματα των περισσοτέρων παικτών της ομάδας όταν υπέγραφε, με εξαίρεση τους συμπατριώτες του. Ο «Τόρο» σίγουρα του έμαθε καλά το δικό του.
Η μονη χασουρα ειναι που χαλασα την διαιτα μου....Εμ,δεν θα παρεις μπυριτσα αμα βγεις?? Τι θα παρεις τσαι?? Αντε καλο βραδυ, καλο ξημερωμα ναχουμε...

Πολυ σκληρος για να πεθανει....

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει το ματς στην Τούμπα και απέδειξε για μία ακόμη φορά πως είναι … πολύ σκληρός για να πεθάνει. Μπορεί να μην κατάφερε να παίξει μπαλάρα, αλλά κοιτάζοντας την ενδεκάδα με την οποία κατέβηκε είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το ότι γύρισε ένα ματς από 1-0 σε 1-2.

Πηρα βραβειο!!!!! Πηρα κι αλλο βραβειο....

Φιλεναδα με κακομαθαινεις!!!
Χαιρομαι σαν μικρο παιδι ομως...
Σ'ευχαριστω πολυ. Φιλακια

Ελλαδα-Σλοβενια 57-56

Πολλά κιλά μάγκες!
Η Ελλάδα επικράτησε με 57-56 της Σλοβενίας και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, ξορκίζοντας έτσι την «κατάρα των μικρών τελικών». Αυτό είναι το δεύτερο χάλκινο μετάλλιο που κατακτά η χώρα μας σε Ευρωμπάσκετ. Το πρώτο, το είχαμε κατακτήσει πριν από 60 χρόνια στο Ευρωμπάσκετ της Αιγύπτου (!). Κορυφαίος για τη «γαλανόλευκη» ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης με 23 πόντους και έξι ριμπάουντ.Είναι άδικο, όμως, να ξεχωρίσουμε κάποιον. Είναι όλοι τους μάγκες!

Τουρκια-Ελλαδα: 74-76

Ναμαστε πάλι στήν ζώνη των μεταλίων!!!!!
Μπράβο στα παιδιά!!!

Αγαπη Πιστη Ελπιδα

Σοφια...
Τι ομορφες λεξεις...
Χρονια μας καλα....

Σεπτεμβρης: Αποφαζιζω να ειμαι διεκδικητικη....

Σεπτεμβρης:Ξεκουραστοι και ανανεωμενοι απο τις καλοκαιρινες διακοπες εχουμε περισσοτερο κεφι και ενεργεια να βαλουμε ταξη και οργανωση στη ζωη μας, να αρχισουμε και εκεινη τη διαιτα για τα περιττα κιλα.....να προγραματισουμε νεους στοχους.

Ο Σεπτεμβρης ειναι ο μηνας του απολογισμου της ανανεωσης και των αλλαγων.
Τι πηγε στραβα ενδεχομενως με τους φιλους μας,γιατι πιεστηκαμε με τους συγγενεις η την δουλεια μας,γιατι οι αλλοι δειχνουν να περασαν καλα το καλοκαιρι και μεις οχι.

Δεν χρειαζεται ουτε να εκδηλωσουμε οργη για τις παραλογες απαιτησεις των αλλων, ουτε και να ανεχομαστε τα παντα χαριν της καλης συνυπαρξης.Υπαρχει και ο τριτος δρομος,
αυτος της διεκδικητικοτητας που εκφραζεται με ενα μεγαλο καθαρο και πολλες φορες
χαμογελαστο <οχι>

Αφου πρωτα μιληστε με το ευατο σας καντε μια...προσωπικη διακηρυξη δικαιωματων, για καποιες διορθωτικες αλλαγες στις σχεσεις σας,χωρις ντροπες και ενοχες,διεκδικωντας τον αυτοσεβασμο σας.
Ειναι γνωστο οτι το <οχι> ειναι παντα αντιπαθητικο.
-Το <οχι> να ειναι παντα σταθερο για το ιδιο ζητημα.
-Πειτε <οχι> στις ανεξαντλητες μεχρι...δικη σας εξαντλησεως συμβουλες, για το πως θα οργανωσετε τη δουλεια σας, το σπιτι,η τις σχεσεις σας.
-Κοψτε απο τη ζωη σας με.....συνοπτικες διαδικασιες ανθρωπους, που συνεχως σας διμιουργουν αγχος,γκρινιαζουν,ειναι βαρετοι,και ανασφαλεις,δεν βρισκουν τιποτα καλο ναπουν,για την ζωη και την καθημερινοτητα.
-Οργανωστε τον ελευθερο χρονο σας συμφωνα με τις προτιμησεις σας, μην υποχωρειτε παντα.
Ετσι θα κανετε μερικα χατηρια με ορεξη και κεφι.
-Ζητειστε να σας ακουνε,οχι να απαιτουν να ειστε παντα διαθεσιμος ακροατης των προβληματων τους χωρις την αναλογη ανταποκρισει.

Μια ολοκληρη εποχη...
Θυμασαι...
Γλυκες αναμνησεις...
Εικονες γλυκες απο το παρελθον...
Τα δικα μας χρονια...
Σεπτεμβρης....
Θυμασαι...

Εγω παντως την καλοκαιρινη κουβερτουλα μου
την εβαλα!!!

Ειπαμε εχω ψωνιο με την διακοσμηση...
Μεχρι να αναψει ταιριαζουν ομορφα εκει!!!
Βοτσαλα απο το Ιονιο...

Η μελαγχολια του Σεπτεμβρη....

Δυση καλοκαιριου....

Οι διακοπουλες τελειωσαν....

Οι διακοπουλες τελειωσαν...
Ομορφες στιγμες μεινανε στο μυαλο,
ειναι ομορφο το ελληνικο καλοκαιρι...
Το δικο μου καλοκαιρι,
μπανακια,ηλιοθεραπεια,
κραταω τις καλοκαιρινες αποχρωσεις.
Επισκεψεις,καλεσματα,κερασματα,βραδινα τσιμπουσια,
γλυκα του κουταλιου που λατρευω,
ταβλι(γενικα παιχνιδια για μεγαλους που αισθανονται παιδια!!)
μεταμεσονυκτιες εξορμησεις....γελακια πολλα!!!
Φυλαξα τις στιγμες μεσα στην καρδια μου!!!

Ευχομαι για ολους να ειμαστε καλα, και του χρονου
το καλοκαιρι ξανα!!!!

Τα χρωματα του καλοκαιριου

Καλοκαιρι στην καρδια...

Καλοκαιρι σημαινει Ελληνικα νησια,
ηλιο και αρμυρα!
Καλοκαιρι, χαμογελο, φεγγαρι, ερωτας...

Ελληνικο καλοκαιρακι

Φίλοι ξενοδόχοι απαντήστε μου μία μόνο ερώτηση, γιατί έτσι και συμβεί κάτι (είμαι και σε κρίσιμη ηλικία) θα πάω με την απορία:

Πώς γίνεται να ετοιμάζετε καθημερινά μπουφέδες πρωινού με άπειρες επιλογές σε αυγά, τυριά και αλλαντικά, κέικ, γλυκά και λοιπά αρτοποιήματα, και πάει λέγοντας, αλλά η πορτοκαλάδα που σερβίρετε να είναι φρεσκο-σερβιρισμένη από το κλασσικό χαρτονένιο κουτί μακράς, μα πολύ μακράς διαρκείας;... Κι όλα αυτά στη χώρα που φημίζεται για τα εσπεριδοειδή της παγκοσμίως... Τι εικόνα δίνουμε στον ξένο τουρίστα, αλλά και στον δύσμοιρο τον Έλληνα, που σας πληρώνει αδρά και περιμένει [μάταια] κάποια υποψία εξυπηρέτησης;...

Λοιπόν ακούστε: Τα πορτοκάλια στη λαϊκή πάνε περίπου στα 50, άντε 60 λεπτά το κιλό. Η τεχνολογία έχει, δόξα τω Θεώ, προχωρήσει, και εδώ και δεκαετίες μπορούμε και τα στίβουμε. Όποιος εξακολουθεί να σερβίρει συμπυκνωμένο long-life πορτοκαλί ζουμί θα καταγγέλεται δημόσια ("name & shame" το λέμε στο χωριό μου)! Έγινα κατανοητη??

Οχι αλλος θανατος.....

Χειαζομαστε νομους??Να τους κανουμε τι??
Αμα δεν καταλαβαινουμε μονοι μας, ποτε ενοχλητε
ο αλλος που δεν καπνιζει!!
Υπαρχουμε και μεις, μας συγχωρειτε ε???

Καλο μηνα....

......ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΕΣ....

Ζωή με δόσεις, ναρκω-κουλτούρα, διαφήμιση ουσιών, χρήση, εξάρτηση. Δε χρειάζεται να περιγράψουμε μια κατάσταση που ήδη ξέρουμε. Χρειάζεται όμως ...να αναρωτηθούμε:

Ποιος κερδίζει από τη διάδοση των ναρκωτικών; Είναι άραγε τυχαίο ότι:

Η φαρμακοβιομηχανία Bayer έφτιαξε την ηρωίνη, η Hoecht τη μεθαδόνη;
Θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την πρόληψη, την απεξάρτηση και την επανένταξη;
Το εμπόριο ναρκωτικών είναι το δεύτερο πιο επικερδές μετά το εμπόριο όπλων.
Ποιος κερδίζει όταν οι νέοι παραιτούνται από τη ζωή;

Κερδίζουν όσοι θέλουν να γιγαντώνουν ανενόχλητοι τα κέρδη τους.

Κερδίζουν όσοι θέλουν να φτιάχνουν την ζωη των παιδιων μας με βάση τα δικά τους συμφέροντα! Γιατί έχουν συμφέρον να ζούνε δίχως δικαιώματα, να μην έχουνε τη δύναμη να τα διεκδικήσουνε, να μην αναγνωρίζουνε τις αιτίες των προβλημάτων τους να μην καταδικάζουνε τους ενόχους.

Ενοχη πολιτική
Ενοχη είναι η πολιτική τους. Που τα θέλει να ζούνε με υποκατάσταση. Αντί για μόρφωση ...κατάρτιση. Αντί για δουλειά με δικαιώματα ...ημιαπασχόληση. Αντί για πολιτισμό ...υποκουλτούρα. Αντί για αθλητισμό ...κερκίδα. Αντί για ζωή με δικαιώματα ...ζωή με δόσεις!

Το πρόβλημα των ναρκωτικών δε θα λυθεί:

Με το διαχωρισμό των ουσιών σε σκληρά και μαλακά. Δεν υπάρχουν μαλακές και σκληρές αιτίες που οδηγούν έναν νέο στη χρήση.
Με τη νομιμοποίηση του χασίς. Νομιμοποίηση του χασίς σημαίνει νομιμοποίηση και αθώωση όλων των ναρκωτικών στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.
Αν το κράτος γίνει έμπορος των ουσιών. Αλλωστε, δίπλα στο εμπόριο, πάντα ανθεί και το παραεμπόριο. Δεν μπαίνουμε στη λογική να επιλέξουμε ποιος θα κερδίζει από τη δυστυχία και το θάνατό τον παιδιων μας.
Κερδίζουν όλοι όσοι θέλουν να ζούμε στριμωγμένοι στα μέτρα τους. Γι' αυτό παίρνουν μέτρα.
Ομως το ονειρο ειναι πιο δυνατο απο τον εφιαλτη.....

Αφιερωμενω στην γενια μου...

----------------------------------------------------------

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Οσοι ειχαν μανουλες.... Καποια ηταν ορφανα.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Spot και φύγαμε


Σποτ στ' αγγλικά σημαίνει σημείο, σημάδι, κουκίδα. Σημαίνει όμως και λεκές. Κηλίδα. Γι' αυτό και spotters σημαίνει, όταν συνοδεύει λέξεις όπως καριέρα, πορεία, ακηλίδωτη, λευκή, καθαρή. Οχι πως έχει σημασία να ξέρει κανείς τη λέξη της ξένης γλώσσας παρεκτός κι αν, σε «ευρωπαϊκό» περιβάλλον, χρειαζόμαστε εργαλεία για να κατανοήσουμε τόσο τις προεκλογικές γουρουνιές και άλλο τόσο τα ...μηνύματα των διαφημιστικών σποτ, των απαραίτητων στην κοινωνία των ΜΜΕ για να προσελκυσθεί η προσοχή των τηλεθεατών - πολιτών στην πολιτική.

Αν έχεις χρωματιστές κουκίδες, σημάδια πάνω σε λευκό χαρτί, τότε είναι πιθανόν να βλέπεις σ' αυτές ό,τι επιθυμείς. Μια τρύπα από σφαίρα, για παράδειγμα, ή μια μύγα, ή ίσως ένα σημείο φυγής.

Αν όμως προσθέτεις ως πυρά ομαδόν σποτ πάνω σε ξεμαλλιασμένες κουρελούδες μηνυμάτων, αντιφάσεων, καλογυαλισμένων ψεμάτων, στρογγυλεμένων ακροτήτων, αντεστραμμένων ιεραρχήσεων, τότε το αποτέλεσμα είναι ένα αίσθημα βρωμιάς. Κοιτάς και βλέπεις γλιτσερό γράσο πάνω σε πολυκαιρισμένη φλοκάτη που 'χει αιώνες να πλυθεί, και χιλιοπατημένη καθώς είναι, χρειάζεται να στερέψουν ποτάμια για να πλυθεί και να πέσουν κορμιά απ' τον κόπο να την κοπανάνε μ' εκείνα τα πλατιά ξύλα, τους ξυλοκόπανους, νοικοκυρές και παλικάρια μαζί.


Σ' αυτή την προεκλογική ατμόσφαιρα με το άρωμα της ξινισμένης Ευρώπης που ανασκαλεύει τα μαύρα σποτ της ιστορίας της, η επικοινωνιακή πολιτική κατάπιε την καθαυτό πολιτική και την ξερνάει με φανφάρες. Αυτό συνεπάγεται και τη διάθεση τεράστιων κονδυλίων που διατίθενται σε καιρούς χαλεπούς γελοιοποιώντας δυο πολυφορεμένες λέξεις: κρίση και θεσμοί.

Το παιχνίδι χόντρυνε. Εκφραση των θαμώνων λεσχών, εκεί όπου ακούγονται οι μάρκες και ποτέ τα κλάματα των πεινασμένων παιδιών των χαρτοπαικτών. Ο Πάγκαλος κατέθεσε τα ρέστα του αλλά κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά πια μετά τα όσα έχει σούρει στον Αντρέα, το Γιώργο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε το λειτούργησε σαν γραφείο ταξιδίων με προορισμό την ειδυλλιακή εξορία του νησιού Ιμραλί, εκεί που ο Οτσαλάν κάνει «αμερικανοσοσιαλιστικές»... διακοπές!

Η ΝΔ ανέσυρε από τα συρτάρια της τα παπαγαλάκια που είχε σχεδιάσει ο Θοδωρής. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε στη γύρα τον πρίγκιπά του. Αναβαπτισμένο σε μια δακτυλήθρα του Σιλωάμ που πρέπει να φαντάζει σα θάλασσα λαθών που τη ρούφηξε η λήθη. Δος μοι μια ευκαιρία εκλιπαρεί σαν κατηγορούμενος που αποστήθισε το άλλοθί του: Εκανα λάθη ως υπουργός ΠΑΣΟΚ, θα τα διορθώσω ως πρωθυπουργός.


Σ' αυτό το παιχνίδι το ΚΚΕ μπαίνει αναγκαστικά με συμβατική αξιοπρέπεια. Με τρία γράμματα και χιλιάδες κόκκινα λάβαρα που δεν εξαργυρώνονται σε μάρκες. Με το κοφτερό σφυροδρέπανο να συγκινεί ακόμα και τους δημοκράτες, καθόλου κομμουνιστές, που θέλουν ν' απαντήσουν στα ψέματα του δικομματισμού και τις ουρές των ευρωχαρταετών. Που προσγειώθηκαν στα φονικά καλώδια του Μάαστριχτ και κόλλησαν σε Σύμφωνα Σταθερότητας ανθρωποκτόνα.

Κι αν δεν αρκεί για την τι-βι, αρκεί για τη ζωή. Στην αρχή του 21ου αιώνα, η οδυνηρή πραγματικότητα φαίνεται ότι θα νικήσει την τεχνητή. Οι λαοί ξυπνάνε και πατάνε στις εμπειρίες τους. Η τοκογλυφία της ιστορίας έχει ημερομηνία λήξης. Το παιχνίδι το χοντραίνουν μόνο όσοι σημαδεύουν τις τράπουλες. Οποιος δεν παίζει μαζί τους δε χάνει ποτέ. Κερδίζει. Σποτ λοιπόν και φύγαμε στο μέλλον.


Της Λιανας Κανελλη (εφημεριδα ριζοσπαστης)

<Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ>

Εχω τι χαρα να εχω εναν αδελφο ποιητη.
Τον Μανολη-Χριστο Αγγελακη.
Με την ευκαιρια των ευρωεκλογων,
δανειστηκα ενα του ποιημα που το βρισκω
διαχρονικο....


Ελα.
Πρεπει να ραψεις εκεινο το κουμπι
στο παλιο καρω πουκαμισο.
Αποψε,
οι Πρασινοι κι οι Βενετοι θα υποκλιθουν ξανα
στον κυριαρχο ρολο σου, καθως
θα ουρλιαζεις στον ιπποδρομο,
υπερ της ανατροπης του κατεστημενου.
Παντοδυναμε μεγαλε κριτη....
Με το αδιαφιλονικητο εκλογικο σου βιβλιαριο
το σταυρο σου...
Οταν κοπασουν οι κραυγες,
σιγουρος για την δυναμη σου
διακριτικα θα αποσυρθεις
σαν που ταιριαζει στους μεγαλους,
μακαριος θα κοιμηθεις ξανα
και θα ονειρευτεις,
σαν που ταιριαζει στους μεγαλους
ιμαμ μπαιλντι και κρασι χυμα....